Mohammad Rostami

The present study aimed to examine the relationship between emotional-behavioral problems in students based on cognitive bias, symptoms of addiction to social networks and the internet, and negative self-concept, with the mediating role of emotion dysregulation. This research employed a correlational design and was conducted using structural equation modeling (SEM). The statistical population consisted of all secondary school students in the city of Sanandaj and their parents during the 2024–2025 academic year. A multistage stratified sampling method was used, and a total of 290 participants were included in the analysis. Data were collected using the Achenbach Youth Self-Report (1991), the Cognitive Bias Questionnaire (1997), the Self-Concept Scale (1957), the Difficulties in Emotion Regulation Scale (2004), and Young’s Internet Addiction Questionnaire (1999), and were analyzed using AMOS version 24 and SPSS version 26. Findings revealed that internet addiction had a significant direct effect on students' emotional-behavioral problems (β = 0.671, p < 0.0001), cognitive bias (β = 0.713, p < 0.0001), negative self-concept (β = 0.617, p < 0.0001), and emotion dysregulation (β = 0.711, p < 0.0001). Moreover, the indirect effect of internet addiction on emotional-behavioral problems through the mediating role of emotion dysregulation was significant (β = 0.325, p = 0.006). Negative self-concept also exerted a significant indirect effect on emotional-behavioral problems via emotion dysregulation (β = 0.311, p = 0.005), whereas the indirect effect of cognitive bias through emotion dysregulation was not significant (β = 0.219, p = 0.513). Overall, the final revised model demonstrated a good fit, and all direct and indirect paths were confirmed. These findings indicate that both internet addiction and negative self-concept—directly and indirectly through increased emotion dysregulation—play a critical role in the emergence of emotional-behavioral problems among students.

Mindfulness-based stress reduction training is one of the new and advanced approaches in the field of psychological therapies. Rather than focusing on external behaviors and symptoms, it concentrates on mental and cognitive processes, helping individuals reduce stress and anxiety by using awareness and attention to the present moment. The present study aimed to determine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction training on self-compassion, attention, and academic self-regulation in students with academic procrastination. The design of this research is of a quasi-experimental type with a pre-test, post-test, control group, and follow-up. The statistical population of this research consisted of all female students in the first year of secondary school in the city of Baneh. 30 individuals were selected using a purposive sampling method and randomly assigned to the experimental group (15 individuals) and the control group (15 individuals). The data collection was conducted using the Tuckman Procrastination Questionnaire, the Short Form Self-Compassion Questionnaire, the Academic Self-Efficacy Questionnaire by Patrick, Hicks, and Rayan, as well as the Adolescent Self-Report Form to assess students' attention problems. The information obtained from this research was analyzed using the repeated measures method and the SPSS statistical software. The results showed that mindfulness-based stress reduction training was effective in increasing self-compassion, attention, and academic self-efficacy in middle school female students suffering from academic procrastination. Based on the research findings, mindfulness-based stress reduction training can serve as an effective intervention program for students facing academic procrastination issues.

The aim of the current research was the effectiveness of the combined intervention of mindfulness and social-emotional learning on psychological problems and teacher-student communication in novice teachers. In this semi-experimental study with a pre-test-post-test and follow-up design with a control group, the statistical research community consisted of all the teachers (male and female) of the elementary school in Sanandaj city in the academic year 2023-2024. 30 people were selected by purposive sampling and randomly divided into two groups of experimental and control. Each group consists of 15 teachers. The experimental group received the combined intervention of mindfulness and social-emotional learning during 7 sessions of 90 minutes and once a week. The control group did not receive any training. The tools were Depression, Anxiety and Stress Questionnaire (DASS-21) and Teacher-Student Close Communication Scale (TSIS). In order to analyze the research data, descriptive statistics including mean, standard deviation and inferential statistics including covariance analysis with repeated measurements were analyzed using SPSS version 26 software. The findings showed that the combined intervention of mindfulness and social-emotional learning has reduced psychological problems and increased teacher-student communication in new teachers.

One of the most important groups providing social support for people with addiction in the stages of withdrawal is their families, and it seems that with the increase in the role of family members in the process of recovery from addiction, acceptance and durability of treatment and positive results of treatment increase. The aim of the present study was to identify the inhibiting and facilitating family factors the treatment of addiction. Based on a descriptive qualitative phenomenological study of the lived experiences of 19 people with addictions who were selected using a purposeful sampling method from among the people who referred to clinics and addiction treatment centers in Sanandaj city in 2024 through a semi-structured interview, collected, transcribed and analyzed by the Colaizzi's seven-step method. In order to achieve accuracy in the study, the methods of constant comparison, continuous review of the text of the interviews, notes in the field and confirmation of the contents by the participants and experts were used. Based on the results, facilitating family factors were found in four main themes, which are: "negative self-observation facilitating treatment, family support, excellent family and family participation in the process of withdrawal " and inhibiting family factors were also found in four main themes:: "negative self-observation inhibiting treatment, disrubted family, Negative individual-family communication patterns and dysfunction of the family in the process of withdrawal " were identified. Based on these findings, the family can be effective in addiction treatment by reducing risk factors or facilitating protective factors and on the contrary by increasing tension and creating problems. Specialists in the field of mental health can use the findings of the current research to identify the inhibiting and facilitating family factors the treatment of addiction in order to target them in their interventions.

This research was conducted with the aim of investigating the relationship between Partner Phubbing and marital satisfaction and marital quality based on the mediating role of Rejection Sensitivity and attachment styles in married couples. The method of the current research was quantitative, descriptive, correlational, structural equation modeling. In this research, all married couples of West Azarbaijan Province were considered as the statistical population. According to researchers, the minimum sample size for structural modeling studies is 200 people, and in this study, taking into account the possibility of attrition in the samples and following similar studies, an approximate sample size of 400 people was considered from married couples, and these people filled out questionnaires. The research included Partner Phubbing Scale (PPS), Kansas Marital Satisfaction Questionnaire (KMS), Marital Quality Index (QMI), Rejection Sensitivity Questionnaire (RSQ) and Collins and Read Attachment Style Questionnaire (RAAS). SPSS and AMOS software version 26 were used for data analysis. The findings showed that Partner Phubbing explains 0.64 of marital satisfaction and 0.65 of marital relationship quality. Also, Rejection Sensitivity and attachment styles act as mediating variables in the relationships of Partner Phubbing with marital quality and marital satisfaction. Based on the findings, Partner Phubbing variables, Rejection Sensitivity and attachment styles are significant predictors of marital quality and marital satisfaction. According to the obtained findings, it can be said that the accurate and scientific understanding of the phenomenon of Partner Phubbing and its prevention is an effective factor in improving marital satisfaction and marital quality of married couples.

The purpose of this research was to investigate the relationship between academic procrastination and academic skills with stress, anxiety and depression in secondary school students with the mediating role of academic self-efficacy. The statistical population of this research included all the students studying in the second secondary course of Sanandaj city in the academic year 1400-1401. Using the multi-stage cluster sampling method, 314 samples were selected according to the total statistical population. Academic procrastination questionnaire (APQ), Kangas academic skills questionnaire (SSl), stress, anxiety and depression scale (DASS-21) and academic self-efficacy questionnaire (ASE) were used to collect data. Data were collected using questionnaires and their distribution among students and analyzed using path analysis model and SPSS (version 25) and Imus (version 25) statistical software. The results showed that academic self-efficacy plays a mediating role between academic procrastination and stress, anxiety and depression, as well as between study skills and stress, anxiety and depression. The findings of the present study by revealing the mediating effects of academic self-efficacy provide an insight into the relationship between anxiety, depression and stress with procrastination and academic skills in students, which indicates the mediating power of academic self-efficacy between research variables. In other words, increasing academic self-efficacy can be related to reducing the negative effects of academic procrastination and strengthening study skills, which in turn is effective in reducing students' stress, anxiety and depression.

The purpose of this research was to investigate the relationship between internet addiction and social anxiety symptoms in secondary school students with the mediating role of social comparison, social feedback and perceived competence. The statistical population of this research included all the students studying in the second secondary course of Hamedan city in the academic year 1401-1402. In this research, a sample of 350 people was selected using stratified random sampling method. In order to collect data, Young's Internet Addiction Questionnaire (IAT), Paklek Adolescent Social Anxiety Questionnaire (SASA), Gibbons and Bonk's Social Comparison Questionnaire (SCO), Self-Knowledge Sources Questionnaire, and Harter's Perception of Competence Questionnaire (CPS) were used. The data was collected by distributing the physical version of the questionnaires in schools and the data analysis was done using the SPSS-25 and AMOS-24 software using the structural equation method. The results showed that the variables of social comparison, social feedback and perceived competence can play a mediating role in the relationship between internet addiction and social anxiety symptoms in students. Considering the existence of correlation between the use of Internet and virtual networks with some mental and behavioral disorders, the present study investigated social anxiety in Internet users.

هدف از این پژوهش بررسی رابطه قربانی سایبری با بهزیستی تحصیلی با نقش میانجی‌گری عزت‌نفس و حمایت اجتماعی ادراک‌شده در دانش آموزان متوسطه دوم بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و مدل معادلات ساختاری و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر کرمانشاه در سال 03-1402 بود. از این جامعه 400 نفر دانش آموز دختر و پسربه روش تصادفی چندمرحلهای خوشه‌ای انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه تجربه قلدری-قربانی سایبری (CBVEQ ) آنتیادو و همکاران (2016)، پرسش‌نامه بهزیستی تحصیلی (AWBQ ) Tuominen-Soini et al (2012) ، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شدهMSPSS) ) زیمت و همکاران (1988) و پرسش‌نامه عزت‌نفس (RSES) روزنبرگ (1965) و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از دو نرم‌افزار SPSS-26 و Smart-pls3 استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم قربانی سایبری بر بهزیستی تحصیلی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده و عزت‌نفس منفی و معنادار است. از طرفی اثر مستقیم بهزیستی تحصیلی بر عزت‌نفس و حمایت اجتماعی ادراک‌شده مثبت و معنادار بود. افزون بر این، اثرات غیرمستقیم حمایت اجتماعی ادراک‌شده و عزت‌نفس در رابطه بین قربانی سایبری با بهزیستی تحصیلی منفی و معنادار بود. یافته‌های مطالعه حاضر نقش میانجیگر متغیرهای حمایت اجتماعی ادراک‌شده و عزت‌نفس را مورد تأکید قرار داد و می تواند حاوی ملاحظات کاربردی جهت پیشگیری از قربانی سایبری و غنا بخشی به بهزیستی تحصیلی دانش آموزان از طریق تقویت عزت‌نفس و حمایت اجتماعی ادراک‌شده برای دانش آموزان باشد.

The purpose of this study was to investigate the relationship between post-traumatic stress symptoms and post-traumatic growth in secondary school students with trauma experience: the mediating role of resilience and academic self-efficacy. The statistical population of the present study included all students studying in the secondary schools in Sanandaj in the academic year 1402-1401. Using purposive sampling method, 415 students were selected. The post-traumatic stress questionnaire (PCL-5), Tedeschi and Calhoun (1996) post-traumatic growth questionnaire, Connor and Davidson (2003) resilience questionnaire and McIlroy and Buntig (2002) academic self-efficacy questionnaire were used to collect data. The data were analyzed using the structural equation method. The results obtained from the research showed that there is a negative and significant relationship between post-traumatic stress and post-traumatic growth, academic self-efficacy and resilience. Also, each of the resilience and academic self-efficacy variables are able to play a mediating role in the relationship between post-traumatic stress symptoms and post-traumatic growth. Accordingly, it can be concluded that each of the variables of academic self-efficacy and resilience are able to reduce the symptoms of post-traumatic stress disorder and mutually increase post-traumatic growth in students with trauma experience. Therefore emphasis on these variables in counseling with students with symptoms of post - traumatic stress disorder in schools will be helpful

The purpose of this study was to investigate the relationship between cyber victimization and loneliness with the mediating role of attachment style and personality traits in secondary school students. The statistical population of the present study includes all students studying in the second secondary school of Ahvaz city in the academic year 1402-1401, which were selected using the stratified sampling method and in proportion to the total statistical population of 350 students. To collect data, Antiado et al.'s (2016) Bullying Experience Questionnaire, Russell et al.'s Loneliness Questionnaire (1980), Collins Veerd's Attachment Style Questionnaire (1990), Neo McCree and Costa's (1989) five-factor personality questionnaire were used to collect data. has been Data were analyzed using structural equation modeling method and statistical software (version 25) and Amos (version 25). The results of the research showed that there is a positive and meaningful relationship between cyber victimization and loneliness. There is a negative relationship between a cyber victim with a secure attachment style and a positive relationship between a cyber victim with an avoidant attachment style and an anxious attachment style. There is a positive relationship between cyber victimization and neuroticism and conscientiousness; Also, there is a negative relationship between cyber victimization and extraversion and openness to experience. Secure attachment style (β=0.281), avoidant attachment style (β=0.399) and ambivalent-anxious attachment style (β=0.593) among cyber victim and feeling alone, as well as extraversion personality traits (743/ β=0), neuroticism (β=0.254), openness (β=0.896), agreeableness (β=0.570) and conscientiousness (β=0.279) between cyber victimization and feeling alone. They have mediation.

The purpose of this study was to investigate the role of perfectionism and stress of academic expectations with academic procrastination with the mediating role of self-concept and social competence in gifted students. This study is of a quantitative research and with a descriptive research method of the correlation type and structural equation model, which is among the 256 gifted students of Qom province (168 boys, 88 girls) were selected available sampling method. The tools were Ahvaz perfectionism scales, academic procrastination Solomon and Roth Bloom, academic expectations stress, Rogers self-concept, perception Harter's. Spss-25 and Amos-24 software were used to analyze the data. Spearman correlation coefficient was used to investigate the relationship between variables, and structural equation method was used to investigate the mediating role of variables. The findings of this research showed that there is a positive and significant relationship between perfectionism and academic procrastination (β=0.31, P>0.001), the stress of academic expectations with academic procrastination (β=0.03, P>0.809) and competence Social has no significant relationship (β=0.021, P>0.825). The stress of academic expectations has a negative and significant relationship with self-concept (β=0.38, P>0.001), perfectionism has a negative and significant relationship with self-concept (β=0.576, P>0.001), perfectionism has a negative relationship with social competence. and it is significant (β=0.686, P>0.001), self-concept has a negative and significant relationship with academic procrastination (β=0.523, P>0.001), social competence has a significant relationship with academic procrastination (β=0.063). β does not have P > 0.529). In the relationship between perfectionism and academic procrastination, the mediating role of self-concept is confirmed (β=0.30, P>0.001), in the relationship between perfectionism and academic procrastination (β=0.043, P>0.537), and in the relationship between stress, academic expectations Academic procrastination is not confirmed as the mediating role of social competence (β=0.001, P>0.913), in relation to the stress of academic expectations on academic procrastination, the mediating role of self-concept is confirmed (β=0.20, P>0.004). According to these findings, it is possible to point out the important role of these variables and their psychological effects on intelligent students and pay attention to them in educational programs, whether related to the work of counselors or improving the work of trainers.

Background and aims: Grit is an important component of success in life and is associated with many positive outcomes, including general self-efficacy, academic satisfaction, continuing education, and positive emotions among adolescents and young people. The purpose of the present study was to determine the relaibility and validity of the Persian version of the academic grit scale in Iranian students. Method: The present study is a cross-sectional and psychometric study. The study was conducted on a sample of 414 Secondary schoolstudents in Masjed Soleiman city in the academic year 2022-2023. The tools included Academic Grit Scale (2019), Grit Scale (2009), Procrastination Assessment Scale-Student (1984) and The Multidimensional Students' Life Satisfaction Scale (2001). For data analysis, confirmatory factor analysis was used through SPSS-22 and AMOS-24 software. Results: The results of confirmatory factor analysis confirmed the single-factor structure of the Persian version of academic grit scale. In general, the Persian version of the academic grit scale has acceptable and relatively strong psychometric properties in terms of content validity with (CVI > 0.79 and CVR > 0.62) convergent validity with general grit (p<0/01 , r= 0.446) and multidimensional students' life satisfaction scale (p<0/01, r= 0.524) and divergent validity with procrastination assessment scale-student (p<0/01, r=-0/586) and internal consistency (a= 0.905). Conclusion: The results of this study show that the Persian version of the grit questionnaire is a valid and reliable tool for evaluating grit in Iranian students, which can be used in research and therapeutic situations.

زمینه: سالمندان، با توجه به شرایط فیزیولوژیکی خود، مستعد بیماری های جسمی و روانی مختلفی هستند که می تواند رضایت از زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داده و آنها را به سوی خمودگی و احساس ناشادی بکشاند. از سوی دیگر، مرور زندگی می تواند مداخله ای موثر در افزایش هیجانات مثبت و شادی در سالمندان باشد. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه مرور زندگی بر خودشکوفایی و شادکامی سالمندان انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس ‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. آزمودنی‌ها شامل 22 سالمند 60 سال به بالا مراجعه کننده به مرکز روزانه بودند. برای جمع آوری داده‌ها از مقیاس‌ شکوفایی پرما و پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. برنامه مرور زندگی بر اساس پروتکل درمان مرور زندگی هایت و وبستر اجرا شد دو مقیاس ذکر شده قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله اندازه‌گیری شدند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: براساس نتایج مطالعه، بهبودی معنی دار در میانگین کلی نمره های شادکامی و شکوفایی و مولفه های آنها بلافاصله پس از مداخله و یک ماه پس از مداخله در گروه نمونه وجود داشت ولی این تغییر در گروه گواه مشاهده نشد (001/ 0 > p). میانگین نمره شادکامی و شکوفایی در مراحل پیش آزمون در بین نمونه‌های مورد بررسی به ترتیب 27/50 و 63/98 بود که این میزان در پس آزمون و پیگیری به ترتیب برای شادکامی به 27/58 و 09/57 و برای شکوفایی به 63/111 و 81/104 افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: مداخله مرور زندگی می تواند باعث بهبود شکوفایی و احساس شادی در بین سالمندان ‌شود. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که کاربرد این نوع مداخله در سالمندان می‌تواند فرصتی برای شکوفایی و رشد روانی افراد مسن فراهم و بر سطح شادکامی آنان بیفزاید.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و الگوهای ارتباطی با مشکلات رفتاری با نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در دانش‌آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل در متوسطه دوم مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و به تناسب کل جامعه آماری 384 دانش آموز انتخاب گردید. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه الگوهای ارتباطی Fitzpatrick and Ritchie (1994)، پرسشنامه اعتیاد به شبک ههای اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه احمدی و همکاران (1395)، پرسشنامه مشکلات رفتاری آخنباخ-نسخه نوجوان Achenbach & Rescorla, (2001)و پرسشنامه سبک های عاطفی Hoffman and Kashdan, (2010) به صورت آنلاین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با نرم‌افزار آماری (نسخه 25) و Amos (نسخه 25) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و جهت گیری همنوایی با مشکلات رفتاری درون سازی شده و برون سازی شده رابطه مثبت و معنی داری (01/0P ≤) دارند. اما رابطه بین جهت گیری گفت و شنود با مشکلات رفتاری برون سازی شده و درون سازی شده منفی و معنی داری بود (01/0-P ≤). همچنین خودتنظیمی هیجانی نقش میانجی بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و مشکلات رفتاریدرونی سازی شده و برون سازی شده دارد (05/0 P ≤). در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده نتایج نشان داد که اثرغیرمستقیم جهت گیری گفت و شنود بر مشکلات رفتاری درون سازی شده و برون سازی شده میانجیگری خودتنظیمی هیجانی معنی دار نبوده اما اثر غیرمستقیم جهت گیری همنوایی بر مشکلات رفتاری درون سازی شده و مشکلات رفتاری درون سازی شده با میانجیگری خودتنظیمی هیجانی معنی دار بوده است (05/0 P ≤). براساس یافته های به دست آمده پیشنهاد می گردد مدارس و والدین با پرورش مهارت های خود تنظیمی هیجانیو بهبود مهارت های ارتباطی و فرزندپروری، زمینه پیشگیری و کاهش آسیب های احتمالی در دانش آموزان آنها مانند اعتیاد به اینترنت و مشکلات رفتاری را فراهم آورند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و الگوهای ارتباطی با مشکلات رفتاری با نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل در متوسطه دوم مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و به تناسب کل جامعه آماری 384 دانش آموز انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه الگوهای ارتباطی فیتزپاتریک و ریچی (1994)، پرسشنامه اعتیاد به شبک ههای اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه احمدی و همکاران (1395)، پرسشنامه مشکلات رفتاری آخنباخ-نسخه نوجوان آخنباخ و رسکولا (2001) و پرسشنامه سبک های عاطفی هافمن و کاشدان (2010) به صورت آنلاین استفاده شد. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای آماری SPSS و AMOS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و جهت گیری همنوایی با مشکلات رفتاری درون سازی شده و برون سازی شده رابطه مثبت و معنی داری (01/0P ≤) دارند. اما رابطه بین جهت گیری گفت و شنود با مشکلات رفتاری برون سازی شده و درون سازی شده منفی و معنی داری بود (01/0-P ≤). همچنین خودتنظیمی هیجانی نقش میانجی بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و مشکلات رفتاری درونی سازی شده و برون سازی شده دارد (05/0 P ≤). در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده نتایج نشان داد که اثرغیرمستقیم جهت گیری گفت و شنود بر مشکلات رفتاری درون سازی شده و برون سازی شده با میانجیگری خودتنظیمی هیجانی معنی دار نبوده اما اثر غیرمستقیم جهت گیری همنوایی بر مشکلات رفتاری درون سازی شده و مشکلات رفتاری درون سازی شده با میانجیگری خودتنظیمی هیجانی معنی دار بوده است (05/0 P ≤). براساس یافته های به دست آمده پیشنهاد می گردد مدارس و والدین با پرورش مهارت های خود تنظیمی هیجانی و بهبود مهارت های ارتباطی و فرزندپروری، زمینه پیشگیری و کاهش آسیب های احتمالی در دانش آموزان آنها مانند اعتیاد به اینترنت و مشکلات رفتاری را فراهم آورند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی تجارب قلدری/قربانی سایبری براساس ویژگی های شخصیت، طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های فرزندپروری در دانش آموزان متوسطه دوم بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم است که در سال تحصیلی 1400-1401 در شهرستان قروه مشغول به تحصیل بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 200 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تجربه قلدری-قربانی سایبری(آنتیادو و همکاران، 2016)، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی(مارکینوس و کوکینوس، 2017)، پرسشنامه طرحواره های ناسازگارانه اولیه کودکان و نوجوانان(توسط ریکبوئر و بو، 2010) و پرسشنامه سبک فرزندپروری(دارلینگ و تویوکاوا، 1997) به صورت آنلاین استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن بود که ویژگی های شخصیت، طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های فرزندپروری قادرند تجارب قربانی سایبری را در دانش آموزان پیش بینی نمایند (05/0>p). همچنین یافته های مربوط به اثر تعامل متغیرهای پیش بین نشان داد، تعامل بین ویژگی های شخصیتی، طرحواره های ناساگار اولیه و سبک های فرزندپروری نسبت به هریک از این متغیرها به تنهایی، پیش بینی کنده قوی تری برای تجربه قلدری-قربانی سایبری در دانش آموزان است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی و فرسودگی تحصیلی با مشکلات رفتاری در دانش آموزان تیزهوش متوسطه دوم با نقش میانجی گر هوش هیجانی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم مدارس تیزهوشان شهر بوشهر سال تحصیلی 1401-1400 بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و به تناسب کل جامعه آماری 304 دانش آموز انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه کمال گرایی هیل و همکاران (2004)، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی را برسو، سالانووا و اسچفلی (2007)، پرسشنامه مشکلات رفتاری آخنباخ-نسخه نوجوان آخنباخ و رسکورلا (2001) و پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز (2004) استفاده شد. داده ها با استفاده از سامانه آنلاین پرسال جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار آماری spss (نسخه 25) و Amos (نسخه 25) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هوش هیجانی در رابطه بین کمال گرایی و مشکلات رفتاری برون سازی شده و مشکلات رفتاری درون سازی شده نقش میانجیگری دارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که هوش هیجانی در رابطه بین مشکلات رفتاری برون سازی شده و مشکلات رفتاری برون سازی شده با فرسودگی تحصیلی نقش میانجیگری دارد. یافته های مطالعه حاضر اثرات میانجی گر هوش هیجانی را در کاهش تأثیر فرسودگی تحصیلی و نیز کمال گرایی منفی بر مشکلات رفتاری شناسایی کرد. از همین رو مسئولان و مشاوران مدارس می توانند کارگاه و آموزش هایی را جهت افزایش و تقویت هوش هیجانی در دانش آموزان تیزهوش برنامه ریزی نمایند.