عباس فرشاد

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات آنتی اکسیدانی افزودن عصاره گیاهان مارچوبه و هل در آزمایش اول و استفاده توام به همراه ترهالوز در آزمایش دوم به رقیق کننده انجمادی اسپرم اپیدیدیمی بز در فرایند انجماد-یخ گشایی بود. این پژوهش در قالب 2 آزمایش انجام شد. نمونه های اسپرم به رقیق کننده انجماد حاوی تیمارهای آزمایشی بود، اضافه گردید. تیمارهای آزمایش اول شامل: رقیق کننده گروه کنترل بدون افزودنی، رقیق کننده حاوی 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره اتانولی مارچوبه (A25، A50 و A100، به ترتیب)، رقیق کننده حاوی 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره اتانولی هل (C25، C50 و C100، به ترتیب) بود. تیمارهای آزمایش دوم شامل: رقیق کننده گروه کنترل بدون افزودنی، رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (Tr)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 25 عصاره اتانولی مارچوبه (A25)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره اتانولی هل (C50)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 25 عصاره اتانولی مارچوبه +رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (A25+Tr)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره اتانولی هل +رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (C50+Tr)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 25 عصاره اتانولی مارچوبه + رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره اتانولی هل (A25+C50)، )، رقیق کننده حاوی g/mlµ 25 عصاره اتانولی مارچوبه + رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره اتانولی هل + رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (A25+C50+Tr) بود. نتایج آزمایش اول نشان داد که A25 و C50 منجر به افزایش معنی دار (05/0>P) تحرک کل، ALH ، زنده مانی، سلامت غشاء، سلامت DNA و کاهش معنی دار (05/0>P) غلظت مالون دی آلدئید در مقایسه با گروه کنترل گردیدند. همچنین تیمار A25 بطور معنی دار (05/0>P) منجر به افزایش تحرک پیش رونده و سلامت اکروزوم در مقایسه با گروه کنترل گردید. نتایج آزمایش دوم نشان داد که تمامی تیمارها بجز تیمار ترهالوز و A25+Tr منجر به افزایش معنی دار (05/0>P) پارامترهای تحرک کل، تحرک پیش رونده، زنده مانی، سلامت غشاء، سلامت اکروزوم، سلامت DNA و کاهش غلظت مالون دی آلدئید نسبت به گروه کنترل گردیدند. همچنین با مقایسه میان تیمارهای ترکیبی مشاهده شد که تیمار ترکیبی A25+C50+Tr منجر به افزایش زنده مانی و سلامت آکروزوم اسپرم نسبت به تیمار ترکیبی A25+Trگردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از عصاره اتانولی مارچوبه در سطح g/mlµ 25 و عصاره اتانولی هل در سطح g/mlµ 50 با اثرات مثبت در بهبود کیفیت اسپرم اپیدیدیمی بز پس از یخگشایی همراه است. همچنین، ترکیبی از عصاره اتانولی مارچوبه، هل و ترهالوز نیز می تواند بطور موفقیت آمیز برای انجماد اسپرم اپیدیدیمی بز بکار رود.

استفاده از تکنولوژی انجماد اسپرم برای بهبود بهره وری تولیدمثل و حفظ منابع ژنتیکی، منجر به آسیب های مختلف به سلول اسپرم می شود. هدف این مطالعه در آزمایش اول، بررسی اثر آنتی فریز پروتئین نوع یک (AFP I) و امکان کاهش غلظت گلیسرول به هنگام ترکیب با AFP I در محلول رقیق کننده انجماد و در آزمایش دوم و سوم، بررسی اثر آنتی اکسیدان های رسوراترول و کوئرستین به تنهایی و در ترکیب با AFP از نظر اثرات همکوشی آنها بر روی بهبود پارامترهای کیفی، ساختاری و عملکردی اسپرم بعد از یخگشایی بود. نمونه های اسپرم جدا شده از 50 جفت اپیدیدیم، پس از ارزیابی اولیه در هر تکرار با هم مخلوط و با تریس-اسید سیتریک-فروکتوز-لسیتین سویا رقیق شدند. در آزمایش اول، گلیسرول در دو غلظت 5 و 7 درصد و آنتی فریز پروتئین در سه غلظت صفر، 5 و 10 میکروگرم در میلی لیتر به آنها اضافه شد. در آزمایش دوم و سوم، علاوه بر گلیسرول و AFP، به ترتیب رسوراترول در دو غلظت 15 و 30 میکرومول و کوئرستین در دو غلظت 25 و 50 میکرومول به آنها اضافه گردید، در هر سه آزمایش گروه حاوی 7 درصد گلیسرول بدون AFP و آنتی اکسیدان به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش اول نشان داد هر دو غلظت AFP همراه با غلظت کاهش یافته گلیسرول (5 درصد) در مقایسه با گروه شاهد و سایر گروه های تیماری می تواند تحرک کل و پیش رونده، پارامترهای VAP، VSL، VCL، ALH، STR، یکپارچگی غشاء پلاسمایی و غشاء آکروزومی، زنده مانی، یکپارچگی DNA و فعالیت میتوکندری اسپرم را بعد از یخگشایی بهبود دهد (05/0>p). بر اساس نتایج آزمایش دوم، 30 میکرومول رسوراترول در ترکیب با AFP و گلیسرول در مقایسه با گروه شاهد و سایر گروه های تیماری، تحرک کل و پیش رونده، VAP، یکپارچگی غشاء پلاسمایی و آکروزومی، زنده مانی، فعالیت میتوکندری و درصد اسپرم زنده با آکروزوم سالم را بهبود می دهد (05/0>p). نتایج آزمایش سوم نشان داد 25 میکرومول کوئرستین در ترکیب با AFP و گلیسرول در مقایسه با گروه شاهد و سایر گروه های تیماری باعث بهبود تحرک کل و پیش رونده، VAP، VSL، VCL، STR، زنده مانی، فعالیت میتوکندری، یکپارچگی غشاء آکروزوم، اسپرم زنده با آکروزوم سالم و آپوپتوز اولیه اسپرم می شود (05/0>p). بر اساس یافته های این مطالعه، امکان جایگزینی AFP I با گلیسرول ممکن بوده و افزودن 5 میکروگرم AFP با 5 درصد گلیسرول به تنهایی و یا در ترکیب با 30 میکرومول رسوراترول و یا 25 میکرومول کوئرستین به رقیق کننده انجماد می تواند کیفیت بعد از یخگشایی، پارامترهای ارزیابی شده اسپرم بز را بهبود دهد.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات پودر گیاه گزنه و خرفه (سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد برای هر گیاه) بر عملکرد تولید و تولیدمثل بلدرچین های ژاپنی در سه سن 10-4، 17-9 و 62-54 هفتگی انجام شد. 140 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 4 تیمار و 7 تکرار (5=n؛ چهار ماده و یک نر) به ازای هر سن در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن مکمل گزنه به جیره پرندگان 10-4 هفته سبب کاهش وزن تخم، درصد زرده، تلفات جنینی، نسبت استروژن/تستوسترون (E/T) و افزایش ضریب تبدیل خوراک (FCR)، واحد هاو، جوجه درآوری، ظرفیت ضد اکسیدانی کل (TAC)، هورمون FSH و نسبت FSH/LH شد (05/0> P). تغذیه بلدرچین های تخمگذار از سن 9 تا 17 هفتگی با سطوح 1 و 5/1 درصد پودر گزنه سبب افزایش TAC و کاتالاز و کاهش وزن تخم، سطح استروژن،نسبت E/T، کلسترول کل، LDL، مالون دی آلدهید (MDA) شد(05/0> P). بیشترین اثرات مثبت گزنه بر پرندگان 62-54 هفته مشاهده شد؛ بطوریکه درصد تولید، FCR، واحد هاو، ضخامت پوسته، نرخ باروری و جوجه درآوری را بهبود بخشید (05/0> P). همچنین سطوح بالای مصرفی گزنه در این مطالعه سبب کاهش تلفات رویانی، سطح استروژن، کلسترول کل، تری گلیسیرید، MDA و نسبت E/T شدند (05/0> P). استفاده از مکمل خرفه در جیره بلدرچین های تخمگذار تاثیر منفی بر نرخ باروری و جوجه درآوری پرندگان هر سه سن شد (05/0> P). از طرف دیگر وضعیت هورمونی این پرندگان با کاهش هورمون LH در پرندگان 10-4 هفته و افزایش استروژن و نسبت E/T در پرندگان 62-54 هفته تحت تاثیر قرار گرفت (05/0> P). از اثرات مثبت گیاه خرفه بر پرندگان 10-4 هفته می توان به افزایش ضخامت پوسته و کاهش تری گلیسیرید پلاسما اشاره کرد. همچنین نتایج نشان داد که گیاه خرفه در پرندگان 17-9 هفته درصد تولید، خوراک مصرفی، FCR، ضخامت پوسته، رنگ زرده، تعداد فولیکول های زرد و آنزیم های ضد اکسیدانی بهبود بخشید (05/0> P). در پرندگان 62-54 هفته عملکرد تولید تحت تاثیر تغذیه با گیاه خرفه قرار نگرفت؛ با این وجود کاهش سطح کلسترول تام و MDA و افزایش سطح TAC و کاتالاز این پرندگان معنی دار بود (05/0> P). نتیجه گیری می شود که پودر گزنه می تواند به عنوان یک افزودنی خوراکی ارزشمند در اواخر دوره تخم گذاری بلدرچین استفاده شود و اگرچه پودر خرفه فاقد اثرات ناخوشایند بر عملکرد تولید است اما دارای اثر منفی بر عملکردتولید مثلی در هر سه سن مورد مطالعه است.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات پودر گیاه گزنه و خرفه (سطوح 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد برای هر گیاه) بر عملکرد تولید و تولیدمثل بلدرچین های ژاپنی در سه سن 10-4، 17-9 و 62-54 هفتگی انجام شد. 140 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 4 تیمار و 7 تکرار (5=n؛ چهار ماده و یک نر) به ازای هر سن در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن مکمل گزنه به جیره پرندگان 10-4 هفته سبب کاهش وزن تخم، درصد زرده، تلفات جنینی، نسبت استروژن/تستوسترون (E/T) و افزایش ضریب تبدیل خوراک (FCR)، واحد هاو، جوجه درآوری، ظرفیت ضد اکسیدانی کل (TAC)، هورمون FSH و نسبت FSH/LH شد (05/0> P). تغذیه بلدرچین های تخمگذار از سن 9 تا 17 هفتگی با سطوح 1 و 5/1 درصد پودر گزنه سبب افزایش TAC و کاتالاز و کاهش وزن تخم، سطح استروژن،نسبت E/T، کلسترول کل، LDL، مالون دی آلدهید (MDA) شد(05/0> P). بیشترین اثرات مثبت گزنه بر پرندگان 62-54 هفته مشاهده شد؛ بطوریکه درصد تولید، FCR، واحد هاو، ضخامت پوسته، نرخ باروری و جوجه درآوری را بهبود بخشید (05/0> P). همچنین سطوح بالای مصرفی گزنه در این مطالعه سبب کاهش تلفات رویانی، سطح استروژن، کلسترول کل، تری گلیسیرید، MDA و نسبت E/T شدند (05/0> P). استفاده از مکمل خرفه در جیره بلدرچین های تخمگذار تاثیر منفی بر نرخ باروری و جوجه درآوری پرندگان هر سه سن شد (05/0> P). از طرف دیگر وضعیت هورمونی این پرندگان با کاهش هورمون LH در پرندگان 10-4 هفته و افزایش استروژن و نسبت E/T در پرندگان 62-54 هفته تحت تاثیر قرار گرفت (05/0> P). از اثرات مثبت گیاه خرفه بر پرندگان 10-4 هفته می توان به افزایش ضخامت پوسته و کاهش تری گلیسیرید پلاسما اشاره کرد. همچنین نتایج نشان داد که گیاه خرفه در پرندگان 17-9 هفته درصد تولید، خوراک مصرفی، FCR، ضخامت پوسته، رنگ زرده، تعداد فولیکول های زرد و آنزیم های ضد اکسیدانی بهبود بخشید (05/0> P). در پرندگان 62-54 هفته عملکرد تولید تحت تاثیر تغذیه با گیاه خرفه قرار نگرفت؛ با این وجود کاهش سطح کلسترول تام و MDA و افزایش سطح TAC و کاتالاز این پرندگان معنی دار بود (05/0> P). نتیجه گیری می شود که پودر گزنه می تواند به عنوان یک افزودنی خوراکی ارزشمند در اواخر دوره تخم گذاری بلدرچین استفاده شود و اگرچه پودر خرفه فاقد اثرات ناخوشایند بر عملکرد تولید است اما دارای اثر منفی بر عملکردتولید مثلی در هر سه سن مورد مطالعه است.

هدف از این پژوهش که در قالب 2 آزمایش انجام شد، بررسی اثرات آنتی اکسیدانی عصاره میوه گیاه جغجغه در آزمایش اول و استفاده توام به همراه ترهالوز در آزمایش دوم در رقیق کننده انجمادی بر صفات مختلف اسپرم اپیدیدیمی منجمد-ذوب شده بز بود. نمونه های اسپرم به رقیق-کننده انجمادی بر پایه زرده تخم مرغ- تریس که حاوی تیمارهای آزمایشی بود، اضافه شدند. تیمارهای آزمایش اول شامل: رقیق کننده گروه کنترل بدون افزودنی، رقیق کننده حاوی g/mlµ 50، 100 یا 150 عصاره اتانولی جغجغه (PEE1، PEE2،و PEE3، به ترتیب) بود. تیمارهای آزمایش دوم شامل: رقیق کننده گروه کنترل بدون افزودنی، رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (Tr)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 100 عصاره اتانولی جغجغه (PEE2)، رقیق کننده حاوی g/mlµ 100 عصاره اتانولی جغجغه + رقیق کننده حاوی 100 میلی مولار ترهالوز (PEE2+Tr)، بود. نتایج آزمایش اول نشان داد که PEE2 در مقایسه با گروه کنترل، منجر به افزایش معنی دار تحرک کل، تحرک پیشرونده، سرعت در مسیر منحنی، سرعت در مسیر میانگین، راستی مسیر طی شده، جنبایی عرضی سر، سلامت غشاء و زنده مانی و کاهش معنی دار غلظت مالون دی آلدئید شد (05/0> P). تیمارهای PEE1 و PEE2 بطور معنی دار (05/0> P) منجر به کاهش تخریب DNA در مقایسه با گروه کنترل شدند. نتایج آزمایش دوم نشان داد که تمامی تیمارهای آزمایشی منجر به کاهش غلظت مالون دی آلدئید و افزایش سلامت غشا، زنده مانی، تحرک کل، تحرک پیشرونده و سایر پارامترهای حرکتی اسپرم نسبت به گروه کنترل شدند (05/0> P). بطور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطح g/mlµ 100 عصاره اتانولی جغجغه در بهبود کیفیت اسپرم اپیدیدیمی منجمد شده بز موثر بود. همچنین، ترکیبی از عصاره اتانولی جغجغه و ترهالوز نیز می تواند بطور موفقیت آمیز برای انجماد اسپرم اپیدیدیمی بز بکار رود.

مطالعه حاضر در قالب چهار آزمایش انجام گردید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر افزودن عصاره های آبی، متانولی و اتانولی گیاه خرفه به عنوان آنتی اکسیدان (آزمایش دوم) و نیز ترکیب آنها با سیستئین (آزمایش سوم) و ترهالوز (آزمایش چهارم)، در رقیق کننده انجمادی بر کیفیت اسپرم انزالی بز مرخز در طی فرآیند انجماد-یخ گشایی بود. در آزمایش اول، پس از خشک شدن گیاه خرفه، عصاره گیری توسط آب، متانول و اتانول صورت گرفت و سپس ترکیب شیمیایی این عصاره ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر کل ترکیبات فنولی، فلاوونوئیدی و آلکالوئیدی در عصاره متانولی بالاتر (05/0> P) از عصاره های آبی و اتانولی خرفه بود. همچنین، عصاره اتانولی نسبت به عصاره های آبی و متانولی منجر به استخراج میزان بالاتری (05/0> P) از مقادیر کل ترکیبات کاروتنوئیدی و ویتامین E شد. در آزمایش دوم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره آبی، 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره متانولی و 25، 50 یا g/mlµ 100 عصاره اتانولی بود. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. تیمارهای حاوی g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی، درصدهای بالاتری از تحرک کل، زنده مانی و فعالیت میتوکندری و درصد کمتری از مالون دی آلدئید را نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0> P). تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی منجر به بالاترین تحرک کل و کمترین سطح مالون دی آلدئید در مقایسه با سایر تیمارها شد (05/0> P). همچنین، تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی در مقایسه با گروه کنترل منجر به افزایش معنی دار اسپرم های زنده، سلامت غشاء و DNA و کاهش معنی دار اسپرم های آپوپتوز و مرده گردید (05/0> P). در آزمایش سوم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی، رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین (سطح مطلوب بدست آمده از مطالعه قبل) و رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین + g/mlµ 50 عصاره آبی، متانولی یا اتانولی (سطح مطلوب عصاره ها بدست آمده از آزمایش دوم) بودند. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. همه تیمارها باعث بهبود تحرک کل، زنده مانی، فعالیت میتوکندری و کاهش سطح مالون دی آلدئید نسبت به کنترل شدند (05/0> P). در تیمارهای ترکیبی، تحرک پیش رونده، میانگین سرعت در مسیر منحنی، تعداد اسپرم زنده و سلامت غشاء، DNA و آکروزوم نسبت به کنترل افزایش یافت (05/0> P). میانگین سرعت در مسیر مستقیم، خطی بودن جنبایی، زنده مانی و سلامت DNA در تیمار ترکیبی سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی بالاتر از تیمار سیستئین بود (05/0> P). از میان تیمارها، تیمار سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی بالاترین درصد تحرک کل، فعالیت میتوکندری و کمترین درصد مالون دی آلدئید را نشان داد (05/0> P). در آزمایش چهارم، تیمارها شامل رقیق کننده حاوی mM 100 ترهالوز (سطح مطلوب بدست آمده از مطالعه قبل)، رقیق کننده حاوی mM 10 سیستئین + g/mlµ 50 عصاره متانولی (مطلوب ترین عصاره در ترکیب با سیستئین از آزمایش سوم) و رقیق کننده حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز بودند. رقیق کننده کنترل بدون افزودنی بود. همه تیمارها باعث افزایش تحرک کل، میانگین راستی مسیر طی شده، خطی بودن جنبایی، زنده مانی، سلامت غشاء، سلامت آکروزوم، فعالیت میتوکندری، اسپرم زنده و کاهش مالون دی آلدئید نسبت به کنترل شدند (05/0> P). در تیمارهای ترکیبی میانگین سرعت در مسیر مستقیم و سرعت در مسیر منحنی و سلامت DNA افزایش و اسپرم های آپوپتوتیک و مرده نسبت به کنترل کاهش نشان دادند (05/0> P). تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز منجر به افزایش تحرک کل و سلامت غشاء نسبت به تیمار حاوی ترهالوز گردید (05/0> P). از میان تیمارها، تیمار حاوی g/mlµ 50 عصاره متانولی + mM 10 سیستئین + mM 100 ترهالوز بالاترین (05/0> P) میزان زنده مانی را نشان داد. بطور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی بیشتر از سایر عصاره ها در بهبود کیفیت اسپرم منجمد بز موثر بود. همچنین نتایج نشان دهنده اثرات بهتر به هنگام مکمل سازی رقیق کننده انجمادی اسپرم بز با ترکیبی از عصاره متانولی خرفه، سیستئین و ترهالوز بود.

چکیده هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثرات آنتی اکسیدانی عصاره گیاه تشنه داری جداگانه و توام با ترهالوز و سیستئین طی فرایند انجماد- یخ گشایی بود.این پژوهش در غالب دو آزمایش بر روی 4 عدد اپیدیدیم بزهای جوان تازه کشتار شده انجام شد. در آزمایش اول 4 تیمار آزمایشی شامل (Control): رقیق کننده پایه، (SEE1): 25 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی تشنه داری، (SEE2): 50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی تشنه داری، (SEE3): 100 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی تشنه داری استفاده شدند و ارزیابی اثرات عصاره اتانولی تشنه داری، در 3 دوز مذکور، بر پارامترهای میکروسکوپی اسپرم در 6 تکرار به انجام رسید. در آزمایش 2 (تمام تیمارهای دارای، CY: شامل 05/0 میلی گرم بر میلی لیترسیستئین، تیمارهای دارای tr: شامل 05/0 گرم بر میلی لیترترهالوز، و تیمارهای دارای SEE2: شامل50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی تشنه داری) بود. تیمارهای آزمایشی به این شرح (Control): رقیق کننده ی پایه، (tr): تر هالوز، (CY): سیستئین، (SEE2): تشنه داری، (SEE2+CY): سیستئین+ تشنه داری، (SEE2+tr): تشنه داری+ تر هالوز، (SEE2+CY+tr): تشنه داری+ سیستئین+ تر هالوز می باشند. نتایج آزمایش 1 نشان داد که تیمار SEE2 باعث افزایش معنی دار پارامترهای جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده مانی و همچنین کاهش معنی دار غلظت MDA نسبت به تیمار کنترل شد (05/0P˂). تیمار SEE2 دارای کمترین تخریب DNA بوده و اختلاف آن با تیمارکنترل معنی دار بود (05/0P˂). در آزمایش 2 همه ی تیمارهای آزمایشی باعث افزایش معنی دار جنبایی کل، جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشا نسبت به کنترل شدند و تیمارSEE2+tr دارای بالاترین میانگین در این پارامترها بود (05/0P˂).همچنین همه ی تیمارهای آزمایشی سبب کاهش معنی دار MDA در مقایسه با کنترل شدند و تیمار SEE2+CY+tr کم ترین میانگین را در میان تیمارها داشت(05/0P˂). میزان تخریب DNA در تیمارهای SEE2، SEE2+trو SEE2+CY+tr نسبت به تیمار کنترل به طور معنی دار کاهش یافت (05/0P˂). نتایج این مطالعه نشان داد که g/mlµ 50 عصاره اتانولی تشنه داری به-تنهایی و همراه با ترهالوز می تواند در فرایند انجماد اسپرم بز موثر باشد.

لتروزول یک مهارکننده آروماتاز است که با تغییر سطح هورمون های جنسی می تواند در فرایند رشد و تولید مثل جنس نر دخیل باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تزریق درون ماهیچه ای و زیرپوستی لتروزول بر صفات رشد (صفات عملکردی رشد، خصوصیات لاشه، ابعاد بدن)، صفات تولیدمثلی (وزن و ابعاد اندامهای تولیدمثلی، صفات هیستومتریک بیضه، اپیدیدیم و غدد ضمیمه جنسی، صفات منی انزالی و مقایسه صفات اسپرم انزالی و اپیدیدیمی قبل و پس از یخ گشایی)، صفات هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم خون، سطوح هورمونی و بیان نسبی ژن آروماتاز (CYP19) بافت بیضه در دوره رشد بز نر مرخز بود. تعداد 28 راس بز نر نژاد مرخز با میانگین سنی 4 الی 5/4 ماهگی بطور تصادفی در 4 گروه تقسیم شدند که دو گروه 25/0 میلی گرم لتروزول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از طریق تزریق زیرپوستی و درون ماهیچه ای دریافت کردند. دو گروه دارونما نیز تزریق زیرپوستی و درون ماهیچه های بدون دریافت لتروزول داشتند. تزریق تیمارها به صورت هفتگی و طی 3 ماه به طول انجامید. نتایج نشان دادکه لتروزول باعث افزایش دور قفسه سینه، وزن نهایی بدن، افزایش وزن روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0 > P). وزن قبل ازکشتار، وزن لاشه گرم و سرد بزهای دریافت کننده لتروزول سنگین تر بود (05/0 > P)، در حالی که سایر صفات لاشه تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0 < P). هم چنین به غیر از افزایش معنی دار HDL- کلسترول (05/0 > P) در تیمارهای لتروزول، تفاوت معنی داری در صفات هماتولوژی و بیوشیمیایی سرم حیوانات آزمایشی مشاهده نشد (05/0 < P). تزریق لتروزول باعث افزایش محیط اسکروتوم، وزن و حجم بیضه، قطر لوله های اسپرم ساز بیضه، تعداد سلول های سرتولی و ارتفاع اپیتلیوم اپیدیدیم شد (05/0 > P). هم چنین، حجم منی انزالی، غلظت اسپرم، غلظت اسپرم در هر انزال و شاخص منی تیمارهای آزمایشی افزایش معنی داری نشان داد (05/0 > P). اسپرم های اپیدیدیمی قبل از یخ گشایی درصد زنده مانی بیشتر و پس از یخ گشایی هم درصد تحرک، زند مانی و سلامت آکروزوم بیشتری نسبت به اسپرم های انزالی داشتند (05/0 < P). دریافت لتروزول بیان ژن آروماتاز بافت بیضه را تغییر نداد (05/0 < P)، هر چند که افزایش سطح تستوسترون سرم و بیضه، افزایش سطوح LH و GH سرم وکاهش سطح استرادیول سرم و بیضه پس از دریافت لتروزول مشهود بود (05/0 > P). هم چنین بین روش تزریق لتروزول در هیچ کدام از صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P). بر این اساس، به نظر می رسد که دریافت لتروزول با افزایش سطوح LH و GH سرم، بالارفتن سطح تستوسترون و کاهش سطح استرادیول سرم و بیضه منجر به بهبود عملکرد رشد و برخی صفات تولیدمثلی بز نر مرخز می گردد.

عوامل تعددیدر هنگام ذخیرهسازیاسپرم باعث کاهش باروریو تحرک اسپرم میشوند.غشاء سلول اسپرم پرندهگان به دلیل میزان زیاد اسیدهای چرب غیر اشباع در مقابل استرس اکسیداتیو حساس است که این اهمیت افزودن ترکیبات آنتیاکسیدان به اسپرم نگهداری شده در شرایط آزمایشگاهی را بیشتر میکند. گیاه گزنه گیاهی دارویی با توزیع گسترده در سرتاسر جهان است که به دلیل فعالیتهای دارویی از جمله ویژگیهای آنتیاکسیدانی و التهابی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق انجام شده به منظور بررسی اثرات آنتیاکسیدانی عصارهی آبی و اتانولی ریشهوساقه گیاه گزنه بر کیفیت اسپرم خروس پس از نگهداری در دمای 4 درجه سانتیگراد میباشد. بدین منظور، منی از 16 خروس بالغ به روش مالش شکمی اخذ شده و پس از ارزیابی اولیه در دمای 37 درجه سانتیگراد نمونههایی که داری تحرک بالای نود درصد بودن با یکدیگر مخلوط شده و برای آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند. منی جمعآوری شده با رقیقکننده لیک به نسبت 11:1 رقیق شدند و عصارههایآبی و اتانولی ریشهوقسمت هوایی گزنه را در سطوح )5/1 و 1 میلیگرم در 111 لیتر( به آنها اضافه شد. سپس تا دمای 4 درجه سانتیگراد سرد و به مدت 36 ساعت در یخچال 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. از تیمارهای آزمایشی در ساعتهای صفر، 12 ،24 و 36 نگهداری نمونه برداری شده و پارامترهای زندهمانی اسپرم توسط روش ائوزین-نیگروزین، سلامت غشا از طریق تست تورم هیپواسموتیک، سلامت آکروزوم از طریق تست فرمالین سیترات، میزان پراکسیداسیون لیپید توسط تست تیوباربیوتیک اسید و میزان توانایی باروری به روش برونتنی با استفاده از غشای پریوتیلین بررسی شد. تیمار حاوی 5/1 میلیگرم در 111 میلیلیتر عصاره آبی ریشه گزنه اثر مثبتی را درحفظ سلامت غشاء و زندهمانی در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد )15/1< P .)سطوح 5/1 و 1 میلیگرم در 111 میلیلیتر پودر عصاره آبی ریشهی گزنه تفاوت معنیداری را نسبت به سایرتیمارهادر کاهش مالوندیآلدهید نشان دادند )15/1< P.) سطح 5/1 میلیگرم در 111 میلیلیتر پودر عصاره آبی ریشهی گزنه در زمانهای صفر، 12 و 24 ساعت افزایش جنبایی، تحرک پیش رونده و باروری را برای اسپرمهای نگهداری شده در دمای 4 درجه سانتیگراد در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد )15/1< P .)این یافتهها نشان دادند که اضافه کردن عصارهی آبی ریشهی گزنه به رقیقکنندهی منی لیک تاثیر مثبتی بر فراسنجههای کیفی اسپرم خروس پس از ذخیرهساز در دمای یخچال دارد.

پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بوده که در خانه حیوانات دانشگاه علوم پزشکی جهرم درسال 1398 انجام شد و هدف از این آزمایش بررسی اثر عصاره های هیدروالکلی گرده و پنیر نخل بر پارامتر های تولید مثلی موش نر بود. در این آزمایش از تعداد 48 موش نژاد سوری با وزن های بین 30 تا 35 گرم و در دمای 2±20 استفاده شد. موش ها به مدت 12 ساعت در روشنایی و 12 ساعت در تاریکی نگهداری شدند و غذا وآب بدون محدودیت در اختیار آنها قرار گرفت. پروتکل این پژوهش بر اساس قوانین بین المللی در مورد حیوانات آزمایشگاهی در کمیته اخلاق دانشگاه کردستان به تصویب رسید. گروه های این آزمایش شامل: (شاهد) : بدون تزریق دار، (200پنیر) : 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدرو الکلی پنیر نخل، (400پنیر): 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدرو الکلی پنیر نخل، (200گرده): 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل، (400گرده): 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل، (400گرده + 200پنیر): 400 میلی گرم بر وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل + 200 میلی گرم بر وزن بدن عصاره هیدروالکلی پنیر نخل، (200گرده + 400پنیر): 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل + 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی پنیر نخل، (200پنیر + 200گرده): 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل + 200 میلی گرم بر وزن بدن عصاره هیدروالکلی پنیر نخل، (400پنیر +400گرده): 400 میلی گرم بر وزن بدن عصاره هیدروالکلی گرده نخل + 400 میلی گرم بر وزن بدن عصاره هیدرو الکلی پنیر نخل. عصاره های بدست آماده به مدت 35 روز (دوره اسپرماتوژنز) تحت تجویز هر دو عصاره و به صورت ترکیبی به 8 گروه آزمایشی تزریق شد. نتایج این آزمایش نشان داد که گروه آزمایشی که دوز (200پنیر + 200گرده)، (400پنیر + 400گرده) را دریافت کرده اند باعث افزایش غیر معنی داریی زنده مانی، جنبایی، جنبایی پیش رونده نسبت به گروه آزمایشی شاهد شدند و گروه های آزمایشی که دوز های (400گرده + 200پنیر)، (400پنیر) را دریافت کرده اند باعث کاهش معنی داری در زنده مانی، جنبایی، جنیایی پیش رونده شدند (05/0>p). گروه آزمایشی که دوز های (400گرده + 200پنیر)، (200گرده + 400پنیر)، (200پنیر + 200گرده) و (400پنیر + 400گرده) را دریافت کردند باعث افزایش معنی داری در تعداد، حجم اسپرم شدند (05/0>p). گروه های آزمایشی که دوز های (400 میلی گرم بر کیلوگرم گرده) و (200 میلی گرم بر کیلوگرم پنیر+400 میلی گرم بر کیلوگرم گرده) را دریافت کردند باعث افزایش معنی داری هورمون های تستوسترون ودی هیدرواپی آندرسترون شدند (05/0>p). گروه آزمایشی که دوز(میلی گرم بر کیلوگرم 200پنیر + 200 میلی گرم بر کیلوگرم گرده) را دریافت کردند باعث افزایش معنی داری در افزایش طول بیضه شدند (05/0>p).گروه آزمایشی که دوز (400 میلی گرم بر کیلوگرم پنیر + 400 میلی گرم بر کیلوگرم گرده) را دریافت کردند باعث افزایش درصد نسبی بدنی نسبت به گروه آزمایشی شاهد شدند (05/0

در این تحقیق، اثرات نسبت های مختلف پودر چربی امگا-6: امگا-3 بر پارامترهای تولیدمثلی بزهای شیرده سانن×قزوینی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور از 54 راس بز آمیخته سانن×قزوینی با میانگین وزنی 6/3±4/32 کیلوگرم و روزهای شیردهی 45 روز، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل T1: شاهد (پودر چربی پالمیتیکی)، T2:100 درصد پودر چربی امگا-6،T3 : نسبت 5:1 پودر چربی امگا-6: امگا-3، T4: نسبت 4:1 پودر چربی امگا-6: امگا-3، T5: نسبت 3:1 پودر چربی امگا-6: امگا-3، T6: نسبت 2:1 پودر چربی امگا-6: امگا-3، T7: 100 درصد پودر چربی امگا-3، بود. نتایج این مطالعه نشان داد که در روز 5 چرخه ی فحلی غلظت استرادیول سرم در بزهای دریافت کننده تیمار T6 در مقایسه با T5 و گروه شاهد به صورت معنی دار افزایش پیدا کرد. در روزهای 14 و 21 بزهای دریافت کننده ی تیمار T7 نسبت به تیمار T2 غلظت استرادیول سرم بالاتری داشتند (05/0P<). همچنین در فاز فولیکولار (میانگین روزهای 17 و 21 از چرخه ی فحلی) غلظت استرادیول در بزهای دریافت کننده ی تیمار T7 در مقایسه با گروه شاهد، T2،T3 ، T5 و T6 به صورت معنی دار افزایش یافت (05/0P<). نسبت های کاهشی پودر چربی امگا-6 به امگا-3 موجب کاهش خطی غلظت انسولین سرم در روز 17 چرخه فحلی شدند (003/0=P). در فاز فولیکولار غلظت PGF2α بزهای تغذیه شده با تیمار T2 نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی بالاتر بود (05/0P<). نرخ لقاح در بزهای تغذیه شده با تیمار T7 و T4به صورت معنی دار نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی افزایش یافت (05/0P<). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که نرخ آبستنی در بزهای تغذیه شده با تیمارT2 نسبت به گروه شاهد،T3 ،T5 و T6 به صورت معنی داری کاهش یافت (05/0P<). همچنین نرخ جذب جنینی در تیمار T2 و T6 به صورت معنی داری بالاتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). وزن تولد بزغاله های ماده متولد شده در بزهای دریافت کننده T2 و T7 نسبت به گروه های T3 و T4 به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0P<). به طور کلی نسبت های کاهشی پودر چربی امگا-6 در جیره با کاهش سنتز PGF2α، حفظ جسم زرد، افزایش پروژسترون، کاهش سرویس به ازای آبستنی، افزایش تخمک گذاری، پارامترهای تولید مثلی بزهای شیرده را بهبود داده اند.

هدف این مطالعه که در قالب 2 آزمایش صورت گرفت، بررسی تاثیر عصاره گیاهان خارخاسک و دارچین به عنوان آنتی اکسیدان های طبیعی به صورت جداگانه در آزمایش1 و توام به همراه قند ترهالوز در آزمایش2 در رقیق کننده انجمادی بر پارامترهای میکروسکوپی و بیوشیمیایی اسپرم جنب بیضوی بز در طی فرایند انجماد-یخ گشایی بود. بیضه ها از بزهای بالغ در یک کشتارگاه صنعتی جمع آوری شدند. نمونه های اسپرم از اپیدیدیم جدا شده و نمونه هایی که دارای تحرک > 80 درصد و مورفولوژی غیر طبیعی < 10 درصد بودند باهم مخلوط شدند و به رقیق کننده انجمادی بر پایه زرده تخم مرغ- تریس که حاوی تیمارهای آزمایشی بود، اضافه شدند. در آزمایش1 تیمارهای آزمایشی شامل (Control): (رقیق کننده ی پایه)، (TEE1): (25 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک)، (TEE2): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک)، (TEE3): (100 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک)، (CEE1): (25 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین)، (CEE2): (50 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین)، (CEE3): (100 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک). در آزمایش2 تیمارهای آزمایشی شامل (Control): (رقیق کننده ی پایه)، (tr): (کنترل + 05/0 گرم بر میلی لیتر قند تر هالوز)، (TEE2): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک)، (CEE2): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین)، (TEE2+CEE2): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک + 50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین)، (TEE2+tr): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک + 05/0 گرم بر میلی لیتر قند تر هالوز)، (CEE2+tr): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین + 05/0 گرم بر میلی لیتر قند تر هالوز)، (TEE2+CEE2+tr): (50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی خارخاسک + 50 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی دارچین + 05/0 گرم بر میلی لیتر قند تر هالوز) می باشند. نتایج آزمایش1 نشان داد که تیمارهای CEE2 و TEE2 پارامترهای جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده مانی را نسبت به تیمار کنترل بطور معنی دار افزایش دادند (05/0p˂). تیمار TEE2 باعث افزایش معنی دار راستی مسیر طی شده در مقایسه با تیمارهای کنترل و TEE3 شد (05/0p˂). علاوه بر این، تیمارهای TEE2، CEE2، TEE1، TEE3 و CEE3 باعث افزایش معنی دار جنبایی عرضی سر در مقایسه با کنترل شدند (05/0p˂). تیمار TEE2 دارای کمترین تخریب DNA بوده و اختلاف آن با سایر تیمارها معنی دار بود (05/0p˂). تیمارهای TEE2 و CEE2 باعث کاهش معنی دار MAD نسبت به تیمار کنترل شدند (05/0p˂). در آزمایش2 تیمارهای tr، TEE2،CEE2 ،TEE2+CEE2،TEE2+tr ، CEE2+tr وTEE2+CEE2+tr باعث افزایش معنی دار جنبایی کل، زنده مانی و سلامت غشا و کاهش معنی دار MDA در مقایسه با کنترل شدند (05/0p˂). همچنین تیمارهای TEE2+tr و TEE2+CEE2+tr باعث افزایش معنی دار جنبایی پیش رونده نسبت به کنترل شدند (05/0p˂). تیمارهای TEE2، TEE2+CEE2 و TEE2+tr در پارامتر جنبایی عرضی سر دارای افزایش معنی دار در مقایسه با تیمار tr بودند (05/0p˂). میزان تخریب DNA در تیمارهای TEE2، TEE2+CEE2 و TEE2+tr نسبت به تیمار کنترل بطور معنی دار کاهش یافت (05/0p˂). تیمار ترکیبی TEE2+tr بطور معنی دار تحرک پیش رونده بالاتر و تخریب DNA کمتری را در مقایسه با رقیق کننده حاوی تیمار tr نشان داد (05/0p˂). همچنین تیمار ترکیبی TEE2+tr در مقایسه با هرکدام از تیمارهای tr و TEE2 و نیز تیمار ترکیبی TEE2+CEE2+tr در مقایسه با تیمار tr، باعث افزایش معنی دار زنده مانی اسپرم شدند (05/0p˂). بر اساس نتایج آزمایش1و2 می توان گفت استفاده از عصاره های اتانولی گیاهان خارخاسک و دارچین و ترهالوز بصورت جداگانه و نیز استفاده توام از عصاره این گیاهان به همراه قند ترهالوز در رقیق کننده انجماد اسپرم بز، دارای اثرات مفیدی در محافظت از سلول طی فرآیند انجماد- یخ گشایی می باشد.

هدف از این پژوهش ارزیابی اثرات غلظتهای مختلف عصاره اتانولی آلوئه ورا (5، 10، 20و 50 میلیگرم) و تره هالوز (5 درصد در لیتر) در رقیق کننده انجمادی بر صفات مختلف اسپرم منجمد جنب بیضه بز بود. برای انجام این پژوهش تعداد 10 عدد بیضه از کشتارگاه تهیه شد.پس از جدا نمودن دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش در بافت آن درون محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. نمونه های اسپرم جمع آوری شده از جنب بیضه پس از ارزیابی اولیه با هم مخلوط و به رقیق کننده انجمادی که حاوی تیمارهای آزمایشی بود، اضافه شد. سپس مایع منی رقیق شده از دمای 37 درجه به دمای 5 درجه سانتی گراد رسانده شد. بعد با گاز نیتروژن تیمارها منجمد شده و در دمای 196- درجه نگهداری شدند. سپس نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد یخ گشایی شدند. بعد از یخ گشایی، نمونه ها را رنگ آمیزی و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم شامل زنده مانی، سلامت غشاء و سلامت آکروزوم ارزیابی شدند و جنبایی، پیش روندگی اسپرم ها با استفاده از روش CASA مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد، اثر تیمارهای آزمایشی بر پارامتر زنده مانی در اکثر تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد به صورت معنی داری (05/0>P) افزایش یافت و تیمار آزمایشی شاهد + غلظت 20 میلی گرم در لیتر عصاره آلوئه ورا + 5 درصد در لیتر تره هالوز در مقایسه با سایر تیمارها بیشترین درصد زنده مانی را ایجاد نمود (05/0>P). همچنین سلامت غشاء در تمامی تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد به طور قابل توجهی (05/0>P) افزایش یافت؛ به طوریکه کمترین میزان سلامت غشاء در تیمار شاهد ثبت گردید. نتایج نشان می دهد که تیمارهای آزمایشی بر سلامت آکروزوم اثر قابل توجهی نداشته است (05/0P>). در بین تیمارهای آزمایشی تیمار شاهد + غلظت 20 میلی گرم در لیتر عصاره آلوئه ورا + 5 درصد در لیتر تره هالوز بیشترین درصد سلامت آکروزوم را نشان دادند. نتایج بیانگر آن است که بیشترین جنبایی پیشرونده در مقایسه با تیمار شاهد در تیمار آزمایشی شاهد + غلظت 10 میلی گرم در لیتر عصاره آلوئه ورا ایجاد گردید. بررسی نتایج حاصل از اثرات تیمارهای آزمایشی مختلف بر پارامتر محاسباتی LIN بیان کننده اثر معنی دار تیمار های آزمایشی بر اسپرم منجمد شده بز بود (05/0>P). بررسی نتایج حاصل از اثرات تیمارهای آزمایشی مختلف بر پارامتر محاسباتی VSL بیان کننده اثر معنی دار تیمارها بر اسپرم منجمد شده بز بود (05/0>P). نتایج آزمایش بررسی سلامت DNA نشان داد اثر تیمارهای آزمایشی مختلف بر پارامتر فرگمنتاسیون DNA در سلول های اسپرم بز معنی دار بود (05/0>P).

این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر عصاره اتانولی بره موم در دو رقیق کننده متفاوت به ترتیب حاوی زرده تخم مرغ و 5/1 درصد لسیتین سویا که حاوی غلظت های 1، 5، 10، 50 و 100 میلی گرم در لیتر عصاره بره موم بر انجماد اسپرم جنب بیضه بز و بررسی اثرات آنتی اکسیدانی، پارامترهای سرعت حرکت و جنبایی و زنده مانی اسپرم صورت گرفته است. پارامترهای مربوط به زنده مانی و سلامت آکروزوم پس از یخ گشایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مشخص شد که غلظت 100 میلی گرم / لیتر عصاره بره موم نسبت به سایر تیمارها ببیشترین درصد زنده مانی را داشت (01/0> P). اثر تیمار آزمایشی 100 میلی گرم / لیتر بر سلامت غشاء نسبت به تیمار شاهد به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0> P). در بین تیمارهای آزمایشی تیمار با غلظت 1 میلی گرم / لیتر عصاره بره موم بیشترین درصد سلامت آکروزوم را داشت (01/0> P). نتایج مربوط به جنبایی پیش رونده، گردش به دور خود، اسپرم غیر متحرک نشان می دهد که تیمار 50 میلی گرم / لیتر عصاره بره موم، جنبایی پیشرونده را به طور معنی داری افزایش داد (01/0> P). تاثیر تیمارهای آزمایشی بر فاکتور خطی بودن حرکت اسپرم نشان داد که در بین تیمارهای آزمایشی تیمار گروه شاهد حاوی لسیتین کمترین درصد را داشت و نسبت به شاهد حاوی زرده تخم مرغ نیز کمتر بود. در همه تیمارهای آزمایشی، فاکتور سرعت اسپرم بر روی خط مستقیم نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P). در همه تیمارهای آزمایشی، فاکتور سرعت واقعی در مسیر واقعی نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P). در همه تیمارهای آزمایشی، فاکتور سرعت در مسیر منحنی الخط نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P). بیشترین درصد مربوط به تیمار رقیق کننده پایه بدون زرده تخم مرغ +5/1 درصد لسیتین سویا بود. در بین تیمارهای آزمایشی گروه شاهد+غلظت 10 میلی گرم در لیتر عصاره بره موم کمترین درصد فاکتور دامنه حرکات جانبی سر اسپرم را داشت و نسبت به شاهد نیز کمتر بود. در همه تیمارهای آزمایشی، فاکتور معیار مستقیم الخط بودن نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P). در همه تیمارهای آزمایشی، فاکتور فرکانس حرکات جانبی سر نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> P). اثر تیمارهای آزمایشی بر تخریب DNA نسبت به تیمار شاهد به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0> P). در بین تیمارهای آزمایشی تیمار غلظت 100 میلی گرم عصاره بره موم بیشترین تاثیر را در سلامت DNA را داشت.

در این پژوهش اثرات مهارکننده آروماتاز و عصاره گیاهی آفرودیت بر عملکرد تولید مثلی خروس های مرغ مادر گوشتی نژاد راس 308 در دو آزمایش جداگانه و سنین مختلف بررسی شد. آزمایش اول: سی خروس در سن 55 هفتگی بصورت تصادفی در پنج گروه مساوی شامل سطوح و روش تیماردهی مختلف لتروزول(0، 015/0 پیوسته ، 015/0 منقطع( سه روز دریافت و دو روز قطع لتروزول)، 03/0 پیوسته و03/0 منقطع میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن/روز) به مدت سه هفته پیوسته و آزمایش دوم: بیست وچهار خروس در سن چهل و دو هفتگی به صورت تصادفی در چهار گروه مساوی شامل(0، گروه دریافت کننده سطح 03/0 میلی گرم لتروزول، 04/0 میلی لیتر عصاره گیاهی آفرودیت و 03/0 میلی گرم لتروزول+04/0 میلی لیترعصاره گیاهی آفرودیت/ کیلوگرم/ روز) به مدت 14 هفته پیوسته تیماردهی شدند. در پایان هر دو آزمایش فراسنجه های کیفی اسپرم، نرخ نفوذپذیری اسپرم ، باروری و جوجه درآوری، بافت شناسی بیضه و اپیدیدیم و بیان ژن های درگیر در فرایندهای تولیدمثلی بررسی شدند. بر اساس نتایج هردوآزمایش، شاخص گنادی در گروههای تیماری نسبت به گروه شاهد بهبود یافت(05/0>(P. جنبایی و جنبایی پیش رونده، زنده مانی و فعالیت غشای پلاسمایی اسپرم، غلظت منی و نرخ باروری در گروه های تیماری نسبت به شاهد در آزمایش اول به طور معنی داری افزایش یافت(05/0>(P. غلظت مالون دی آلدئید مایع منی در گروه های تیماری در آزمایش اول کاهش معنی داری را نسبت به شاهد نشان داد. در آزمایش دوم درصد اسپرم های نابهنجار و ناکارایی پروتامینی در گروه لتروزول نسبت به سایر گروهها کمتر بود ولی درصد باروی، نرخ جوجه درآوری در گروههای آزمایشی به طور معنی داری کمتر از شاهد بود. غلظت تستوسترون، استروژن و FSH نیز در گروه های تیماری نسبت به شاهد به طور معنی داری در هردو آزمایش افزایش یافت. تعداد سلول های اسپرم داخل بیضه و اپیدیدیم، ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله های اسپرم ساز در گروه های تیماری بهبود یافت. بررسی نتایج مربوط به بیان ژن در هردو آزمایش یک روند افزایشی برای سطح ژن PVRL3 و روند کاهشی برای سطوح ژن های Foxj1 و LPR2در گروه تیماری لتروزول در هر دو آزمایش نشان داد که برای ژن LPR2 در گروه عصاره گیاهی آفرودیت آزمایش دوم، افزایش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش استفاده از لتروزول و عصاره گیاهی آفرودیت، کیفیت اسپرم، هورمون های جنسی و خصوصیات بافت شنا

آپوپتوز بعنوان مرگ برنامه ریزی شده فیزیولوژیکی، یکی از علل بسیار مهم مرگ سلولی در فرآیند انجماد و ذوب محسوب می شود. هدف از این آزمایش بررسی اثرات آنتی آپوپتیک مینوسایکلین بر استرس القایی اسپرم جنب بیضوی قوچ و مقایسه این اثرات با بهتربن سطح به دست آمده سریسین در آزمایشات قبل بود. پس از تهیه اسپرم جنب بیضوی و ارزیابی اولیه، نمونه ها با هم مخلوط و در محیط رقیق کننده بر پایه تریس- زرده تخم مرغ در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین، 10 و 20 میکرومول ترت بوتیل هیدروپراکسید، 5/0درصد سریسین و تیمار های ترکیبی سطوح مختلف مینوسایکلین و ترت بوتیل هیدروپراکسید رقیق شدند. بعد از قرآیند انجماد و یخ گشایی، زنده مانی، سلامت آکروزوم ، سلامت غشا و جنبایی و پیش روندگی اسپرم ها، پراکسیداسیون لیپیدی غشاء، سلامت DNA ، فعالیت میتوکندری، خصوصیات آپوپتوزیس، میزان کاسپاز فعال شده و سطح گونه های فعال اکسیژن داخل سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نسبت تعدادکپی های DNA میتوکندریایی نسبت به DNA هسته ای نیز در نمونه های اسپرم تازه و منجمد شده مورد ارزیابی قرار گرفت. در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین تحرک، تحرک پیش رونده و زنده مانی در مقایسه با تیمار های دیگر به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین فعالیت کاسپاز کاهش و نرخ زنده مانی سلولها افزایش یافت. غلظت مالون دی آلدهید در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین و 5/0 درصد سریسین کاهش معنی داری (05/0P<) داشت. فراگمنتاسیون DNA در تیمارهای حاوی 10 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل و 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری (05/0P<)کاهش یافت. همچنین تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 20 میکرومول ترت بوتیل، 5 میلی گرم مینوسایکلین+ 10میکرومول ترت بوتیل و 10 میلی گرم مینوسایکلین+ 10 میکرومول ترت بوتیل فعالیت میتوکندری را به طور معنی داری (05/0P<) افزایش دادند. درصد سلول های زنده با استفاده از کیت آنکسین در تیمارهای حاوی 5 و 10 میلی گرم مینوسایکلین و سلول های دارای آپوپتوزیس ثانویه در تیمارهای حاوی 10 میکرومول ترت بوتیل و 5 میلی-گرم مینوسایکلین+ 20 میکرومول ترت بوتیل بالاتر بود.کم

اسپرم است و امروزه از ترکیبات محرک فعالیت اسپرم از جمله پروژسترون و پنتوکسیفیلین جهت تقویت باروری در بعضی از روش های آزمایشگاهی استفاده میگردد و تحقیقات متنوعی در رابطه با ترکیبات محرک جدیدتر و چگونگی عمل آنها در حال انجام میباشد. در این پژوهش که به منظور بررسی اثر اضافه کردن غلظتهای مختلف پنتوکسیفیلین و محلول اسیدآمینهای به رقیقکننده اسپرم انجمادی بز پس از انجماد و یخگشایی انجام گرفت، نمونه منی از چهار بز توسط شوک الکتریکی گرفته شد و به 8 قسمت مساوی تقسیم شده و پس از اضافه کردن رقیق کننده بر پایه تریس به همراه تیمارهای آزمایشی شامل پنتوکسیفیلین ) 1،9 و 3 میلیمولار( و محلول اسیدآمینهای ) 5 میلیمولار( سردسازی و منجمد شدند و سپس در دمای 93 درجه مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج حاصل نشان دادند گروههای تحت تیمار پنتوکسیفیلین درشاخص جنبایی پیشرونده در مقایسه با گروه کنترل پس از یخگشایی به طور معنیداری افزایش یافته است. همچنین مشاهده شد که در سطوح 9 و 1 میلیمولار پنتوکسیفیلین افزایش معنیداری را در جنباییکل، زندهمانی، VCL و VSL ایجاد نمود، اما هیچ تفاوت معنیداری بین گروههای تحت تیمار پنتوکسیفیلین و کنترل در شاخص یکپارچگی غشاء و آکروزوم مشاهده نشد. گروه تحت کنترل 5 میلیمولار محلول اسیدآمینه- ای افزایش معنیداری را در شاخص سلامت غشاء و سلامت آکروزوم در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نمود. سطح ترکیبی 5 میلیمولار محلول اسیدآمینهای به همراه 9 میلیمولار پنتوکسیفیلین توانست درشاخصهای زندهمانی،سلامت غشاء و سلامت آکروزوم در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار را ایجاد کند. با توجه به نتایج حاصل شده میتوان بیان کرد که استفاده از پنتوکسیفیلین دررقیقکنندهی انجماد اسپرم بز مفیدتر از محلول اسیدآمینهای و همچنین سطوح ترکیبی هر دو این مواد میباشد.

این تحقیق به منظور بررسی اثرات افزودن غلظت های مختلف آدنوزین تری فسفات برون سلولی بر پارامترهای مختلف اسپرم اپیدیدیمی گاو صورت گرفت. تعداد 18 عدد بیضه گاو تازه کشتار شده (در هرروز آزمایش 2 عدد) از کشتارگاه تهیه و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل شد. اسپرم های جداشده در داخل رقیق کننده پایه قرارگرفته و با 4 غلظت (0، 2، 5/2 و 3 میلی مولار آدنوزین تری فسفات برون-سلولی) مکمل سازی شده و پس از مدت زمان تعادل، داخل پایوت های 50/0 میلی لیتری بارگذاری شد. در مرحله بعد پایوت های حاوی اسپرم با بخار ازت مایع منجمد و پس ازآن به درون ازت مایع منتقل گردید. بعد از یخ گشایی، پارامترهای دینامیکی های نمونه های اسپرم با سیستم کامپیوتری آنالیز منی (کاسا) پس از 15، 30 و 45 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز آماری داده های مربوط به پارامترهای دینامیکی با استفاده از نرم افزار SAS و در قالب طرح بلوک تصادفی و پارامترهای تخریب DNA، زنده مانی، سلامت غشاء و آکروزوم با استفاده از طرح کاملاً تصادفی انجام شد. نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد که درصد جنبایی در غلظت های 5/2 و 3 میلی مولار آدنوزین تری فسفات برون سلولی در مدت زمان های 30 و 45 دقیقه پس از یخ گشایی افزایش معنی داری را نشان داد (05/0P<)؛ کمترین درصد معنی دار اسپرم های غیر متحرک در 15 دقیقه پس از یخ گشایی، مربوط به غلظت 3 میلی مولار بوده است (05/0P<). در 30 دقیقه پس از یخ گشایی، هر 3 غلظت نسبت به کنترل کاهش معنی داری در اسپرم های غیر متحرک نشان دادند. همچنین در 45 دقیقه غلظت های 5/2 و 3 میلی مولار کاهش معنی-داری نسبت به سایر تیمارها نشان دادند (05/0P<)؛ اما مکمل سازی اسپرم با آدنوزین تری فسفات برون-سلولی نتوانست اثر معنی داری بر پارامترهای تخریب DNA، زنده مانی و سلامت آکروزوم و غشاء داشته باشد (05/0P>).

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات آنتی اکسیدان های آنزیمی سوپراکسیددیسموتاز (SOD) وکاتالاز(CAT) وآنتی اکسیدان-های غیرآنزیمی (ویتامین E و C) در قبل انجماد بر پارامترهای اسپرم اپیدیدیمی گاو بعد از انجماد و یخ گشایی بود. پس از اسپرم گیری از 10 جفت بیضه گاو، 1/0 میلی مولار ویتامین E، 5 میلی مولار ویتامین C، 100 واحد بین المللی سوپراکسیددیسموتاز و 100 میکروگرم کاتالاز به صورت جداگانه و ترکیبی به رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ افزوده و اثرات آن ها نسبت به کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس نمونه ها منجمد و در ازت مایع نگهداری شدند. پس از فرآیند یخ گشایی پارامترهای اسپرم شامل جنبایی و جنبایی پیش رونده اسپرم با استفاده از سیستم آنالیز کامپیوتری (کاسا) و پارامترهای زنده مانی، سلامت آکروزوم و سلامت غشای پلاسمایی به ترتیب با رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، فرمالین سیترات و هیپواسموتیک ارزیابی گردید. ارزیابی تخریب DNA نیز به روش ارزیابی کروماتین اسپرم (SCD) انجام شد. نتایج نشان داد که ویتامین E پارامترهای سلامت غشا و سلامت آکروزوم را به طور معنی داری (001/0P<) نسبت به کنترل افزایش داد. ویتامین C هیچ تاثیری بر پارامترهای آزمایشی نداشت (05/0< P). سوپراکسید دیسموتاز پارامترهای جنبایی، جنبایی پیش رونده و سلامت آکروزوم را به طور معنی داری (001/0P<) نسبت به کنترل افزایش داد. همچنین پارامتر زنده مانی (046/0=P) و سلامت غشا (002/0P<) را نسبت به گروه کنترل بهبود بخشید. کاتالاز پارامتر جنبایی (003/0P<) و جنبایی پیش رونده (049/0=P) را نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری بخشید. تیمارهای سوپراکسید دیسموتاز (002/0P<)، ویتامین E (038/0P<)، تیمار ترکیبی ویتامین E و C (001/0P<)، تیمار ترکیبی ویتامین E و سوپراکسید دیسموتاز (001/0P<) و همچنین تیمار ترکیبی ویتامین C و کاتالاز(001/0P<) سبب کاهش معنی داری در تخریب DNA اسپرم گاو نسبت به کنترل شدند. سه تیمار سوپراکسید دیسموتاز، تیمار ترکیبی ویتامین E و C و همچنین تیمار ویتامین E و سوپراکسید دیسموتاز عملکرد بهتری در بهبود پارامترهای اسپرم نسبت به کنترل داشتند. با توجه به تاثیری که این سه تیمار بر پارامترهای اسپرم گذاشتند، به نظر می رسد افزودنشان به رقیق کننده اسپرم گاو سبب بهبود کیفیت اسپرم پس از فرآیند انجماد و یخ گشایی شود.

هدف از این پژوهش ارزیابی اثرات غلظت های مختلف گزانتین اکسیداز (05/0، 10/0، 15/0 و 20/0 میکرومول) و تره هالوز (5 میلی مول) در رقیق کننده انجمادی در دوره های زمانی مختلف بر صفات مختلف اسپرم منجمد جنب بیضه گاو بود. برای انجام این پژوهش تعداد 10 عدد بیضه از کشتارگاه تهیه شد و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جدا نمودن دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش در بافت آن درون محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. سپس بافت اپیدیدیم از ظروف خارج و محیط های حاوی اسپرم با دور 700 در دقیقه به مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد، با برداشتن مایع بالای محلول رسوب کرده، اسپرم اپیدیدیمی به دست می آید. نمونه های اسپرم جمع آوری شده از جنب بیضه پس از ارزیابی اولیه با هم مخلوط و در دوره های زمانی صفر، 30 و60 دقیقه به رقیق کننده انجمادی که حاوی تیمارهای آزمایشی بود، اضافه شد. سپس مایع منی رقیق شده از دمای 37 درجه به دمای 5 درجه سانتی-گراد رسانده شد (3-5/2 ساعت). بعد با گاز نیتروژن تیمارها منجمد شده و در دمای 196- درجه نگهداری شدند. سپس نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد یخ گشایی شدند. بعد از یخ گشایی، نمونه ها را رنگ آمیزی و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم شامل زنده-مانی، سلامت غشاء و سلامت آکروزوم ارزیابی شدند و جنبایی، پیش روندگی اسپرم ها با استفاده از روش CASA مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین برای ارزیابی پراکسیداسیون لیپیدی غشاء آزمایش مالون دی آلدهید و برای ارزیابی سلامت DNA از روش SCD استفاده شد.آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد، اثر تیمارهای آزمایشی در دوره های زمانی مختلف (0، 30 و 60 دقیقه) بر ویژگی های اسپرم دارای تفاوت معنی داری می باشد و درصد میانگین پارامترها برای تیمار تره هالوز نسبت به تیمارهای دیگر افزایش یافته است (05/0>P). همچنین تفاوت معنی داری بین غلظت مالون دی آلدهید تیمارهای آزمایشی وجود دارد و بیشترین غلظت برای سطوح 15/0 و 2/0 میکرومول گزانتین اکسیداز می باشد و در زمان سوم غلظت مالون دی آلدهید افزایش یافته است (05/0>P). نتایج آزمایش بررسی سلامت DNA نشان داد، در سه سطح (1/0، 15/0 و 2/0 میکرومول) گزانتین اکسیداز بیشترین فراگمنتاسیون DNA مشاهده شد اما با هم اختلاف معنی داری نداشتند (05/0

هدف از این پژوهش ارزیابی اثرات تنش القایی نیتریک اکساید و حفاظت کننده BME در دوره های زمانی مختلف برتوان انجمادپذیری اسپرم جنب بیضه گاو می باشد. برای انجام این پژوهش تعداد 10 عدد بیضه گاو تازه کشتار شده جمع آوری و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جدا نمودن قسمت دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش طولی در بافت آن، درون پتری دیش حاوی محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. سپس بافت اپیدیدیم از ظروف خارج و محیط های حاوی اسپرم با سرعت 700 دور در دقیقه به مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد. با برداشتن مایع بالای محلول رسوب کرده، اسپرم اپیدیدیمی به دست می آید. این اسپرم ها از نظر کیفیت و کمیت مورد بررسی قرار گرفتند. سپس اسپرم های جدا شده در دوره های زمانی صفر، 30 و60 دقیقه پس از جمع آوری در داخل رقیق کننده پایه (حاوی 42/2 گرم تریس، 84/1 گرم اسید سیتریک، 5 گرم فروکتوز، 5 درصد زرده تخم مرغ، 5 درصد گلیسرول و 10 میلی گرم استرپتومایسین سولفاته و IU 100000 پنی سیلین) و رقیق کننده حاوی تیمارهای آزمایشی نیتریک اکسید (05/0، 10/0، 15/0 و20/0میکرومول) و BME (5 0/0درصد) قرار گرفته شد و سپس میزان جنبایی، سلامت و دیگر صفات مورد بررسی قرار گرفت. بعد مایع منی رقیق شده از دمای 37 درجه به دمای 5 درجه سانتی گراد رسانده شد (خنک کردن). بعد با گاز نیتروژن تیمارها منجمد شده و در دمای 196- درجه نگهداری شدند. سپس نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد یخ گشایی شدند. بعد از یخ گشایی، نمونه ها را رنگ آمیزی و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم شامل زنده مانی، جنبایی، پیشروندگی و سلامت آکروزوم اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس برای ارزیابی پراکسیداسیون لیپیدها (اثبات تنش ایجاد شده توسط نیتریک اکسید) تست مالون دی آلدهید بر روی نمونه ها انجام شد، همچنین برای ارزیابی سلامت DNA از SCD (روشی سریع و حساس برای بررسی تخریب DNA) استفاده شد.آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای حاوی 5% BME و 1/0 نیتریک اکسید باعث افزایش جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده مانی در زمانهای مختلف دمای تعادل شد. و سلامت آکروزوم و سلامت غشا را نیز در زمانهای صفر، 30 و 60 دقیقه دمای تعادل بهبود بخشیدند. در زمان پس از انجماد و یخگشایی نیز تیمارهای حاوی 5% BME و 1

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات روش های مختلف انجماد بر ویژگی های فیزیولوژیکی اسپرم گاو نر بود. به این منظور 10 عدد بیضه از کشتارگاه تهیه و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جدا کردن دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش طولی، به مدت 15 دقیقه درون محیط تیرودلاکتات قرار گرفت. سپس محیط حاوی اسپرم با دور 700 در دقیقه به مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد. با حذف مایع بالای محلول رسوب کرده، اسپرم اپیدیدیمی جدا شد. اسپرم های جدا شده به نسبت 1:15 با رقیق کننده بر پایه تریس رقیق شدند و پس از ارزیابی اولیه و قرارگیری در پایوت ها، برای سپری کردن زمان تعادل به مدت 5/2 ساعت به یخچال 5 درجه سانتی گراد منتقل شدند. در مرحله بعد نمونه ها با 4 روش مختلف (انجماد به روش معمولی، انجماد مرحله ای، انجماد طبقاتی و انجماد تلفیقی) منجمد شدند. بعد از یخ گشایی، ویژگی های اسپرم ها ارزیابی شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SAS در قالب طرح کاملا تصادفی صورت گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشتر ویژگی های اسپرم، در انجماد به روش های مختلف دارای تفاوت معنی داری می باشد و درصد میانگین پارامترهای مورد بررسی در انجماد تلفیقی دارای بالاترین میزان بود.

چکیده: مطالعه حاضر برای ارزیابی نقش محافظت کننده سریسین روی اسپرم طی انجماد و اثر آن بر باروری و توسعه جنین در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. موش های نر MNRI (5 موش در سن 8-6 هفتگی) بروش جابجایی مهره های گردنی کشته، اسپرم آنها از ناحیه شکمی قسمت اپیدیدیم جمه آوری و به محیط های کشت حاوی غلظت های مختلف سریسین (0، 25/0، 50/0 و 75/0 در صد ) اضافه شد. بعد از ازریابی اولیده اسپرم اپیدیدیمی به دست آمده، نمونه های منی سرد یا منجمد شدند (ساعت 0 و 24) و جنیایی و زنده مانی آنها بررسی شد. برای فرایند لقاح آزمایشگاهی اووسیت ها از 80 موش ماده به دست آمد. تجزی و تحلیل داده های بدست آمده در قالب یک آزمایش فاکتوریل با سه اثر اصلی سطح سریسین، زمان و سط انجماد (قبل و بعد از انجماد) انجام و کلیه اثرات متقابل احتمالی بین این اثرات بررسی شد. نتایج نشان داد که زنده مانی و جنبایی اسپرم، قابلیت باروری اسپرم و نرخ تشکیل جنین های مراحل دو سلولی و بلاستوسیست بعد از ذخیره سازی در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت و به ویژه بعد از انجماد در مقایسه با ساعت 0 بطور معنی داری کاهش یافت. هنگامی که اسپرم به مدت 24 ساعت در دمای 4 درجه سانتی گراد ذخیره شد و یا بلافاصله پس از استحصال منجمد گردید، اضافه کردن مقادیر 25/0 و 5/0 درصد سریسین به محیط کشت موجب افزایش معنی دار زنده مانی و جنبایی اسپرم شد. این در حالی بود که 24 ساعت پس از انجماد زنده مانی . جنبایی اسپرم با اضافه کردن غلظت های 25/0، 50/0 و 75/0 در صد سریسین به محیط کشت افزایش یافت. در هر سه زمان بالاترین نرخ زنده مانی و جنبایی اسپرم با استفاده از غلظت 5/0 در صد سریسین مشاهده شد. در رابطه با دیگر فراسنجه ها یعنی قابلیت باروری، نرخ تشکیل جنین های مرحله دو سلولی و بلاستوسیست نیز روند مشابهی قابل ملاحظه بود. این تاثیرات هنگام اضافه کردن سریسین به اسپرم تازه دیده نشد. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اضافه کردن 5/0 در صد سریسین به محیط محافظت کننده اسپرم می تواند کیفیت اسپرم را در مراحل سردسازی، انجماد و در نهایت میزان تشکیل بلاستوسیست ها بهبود دهد.

چکیده فناوری نانو به عنوان یکی از فناوری های کلیدی قرن حاضر در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات اکسید روی بر فعالیت تولید مثلی جنس نر بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است.در این مطالعه تعداد 100 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تیمار و هر تیمار با 5 تکرار و هر تکرار شامل 3 پرنده ماده و 1 پرنده نر مورد استفاده قرار گرفت. مدت آزمایش 20 هفته بود.تیمارهای آزمایشی در دوره رشد ( 0 تا 42 روزگی) عبارت بودند از تیمار شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره،تیمار حاوی30 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10،30 و 90 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید روی در جیره.تیمارهای غذایی دوره تولید ( 42 روزگی تا 20 هفتگی) نیز عبارت بودند از: تیمار شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره، تیمار حاوی 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10، 60و180 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید روی در جیره. نتایج این مطالعه نشان داد که عدم وجود مکمل روی در جیره غذایی گروه کنترل منفی کاهش معنی داری را در وزن بدن، وزن بیضه ها، اسپرم روزانه، کل اسپرم تولیدی و نیز غلظت سرمی هورمون تستوسترون نسبت به گروه های دارای مکمل روی در جیره نشان داد (05/0p<). مقایسه گروه های دریافت کننده نانو ذرات اکسید روی با گروه کنترل مثبت که دارای مکمل روی تجاری در جیره غذایی بود نشان می دهد که مقدار 180 میلی گرم در کیلوگرم جیره از نانو ذرات اکسید روی، افزایش معنی داری را در اکثر پارامتر-های تولید مثلی و نیز غلظت سرمی تستوسترون نشان می دهد. عدم وجود اختلاف معنی دار در پارامتر های تولید مثلی و مقدار تستوسترون سرم خون در بین دو گروه کنترل مثبت و گروه دریافت کننده 20 میلی گرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات اکسید روی یکی دیگر از نتایج مورد توجه در این تحقیق بود. به طور خلاصه می توان گفت وجود 60 میلی گرم در کیلو گرم اکسید روی تجاری و یا 20 میلی گرم در کیلو گرم نانو ذرات اکسید روی در جیره کلیه نیاز های جنس نر بلدرچین ژاپنی به عنصر روی را جهت داشتن یک عملکرد تولید مثلی مناسب، تامین می کند و افزایش مقدار نا

چکیده هدف از این پژوهش ارزیابی صفات مختلف اسپرم اپیدیدیمیس قوچ در زمان های مختلف در دمای 5 درجه سانتی-گراد و همچنین پس از انجماد و انجماد دوباره در رقیق کننده پایه تریس، اسید سیتریک- فروکتوز (همراه با 5% گلیسرول و 5% زرده تخم مرغ ) و رقیق کننده حاوی ویتامین Eو BME بود. تعداد 10 جفت بیضه از کشتارگاه تهیه و پس از جدا نمودن دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش در آن درون محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. سپس قسمت حاوی دم اپیدیدیم از ظرف خارج و محیط حاوی اسپرم با دور 700 در دقیقه یه مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد، با برداشتن مایع بالای محلول رسوب کرده، اسپرم اپیدیدیمی به دست می آید سپس اسپرم-های جدا شده در داخل رقیق کننده پایه وبه همراه ویتامین E (mM1)، BME(5%) قرار گرفت، سپس مایع منی رقیق شده را از دمای 37 درجه سانتی گراد به دمای 5 درجه سانتی گراد رسانده و در دمای 5 درجه در زمان های مختلف قرار گرفتند سپس با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم ها را ارزیابی کردیم، در مرحله بعد به دمای 196- درجه سانتی گراد رساندیم، بعد نمونه ها را به دمای 37 درجه سانتی گراد رسانده و سپس نمونه ها را به وسیله ائوزین - نیگروزین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم را مورد ارزیابی قرار دادیم. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و براساس طرح فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی انجام شد. نتایج حاصل از این مطالعه در 5 درجه سانتی گراد نشان داد که بالاترین درصد جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده-مانی مربوط به تیمار BME(95/0±85/89- 84/0±43/84- 65/0±61/86) و بیشترین درصد سلامت غشاء مربوط به تیمار شاهد با میانگین 46/0±78/79 بود، همچنین بالاترین درصد سلامت آکروزوم مربوط به تیمارهای BME و شاهد (82/0±75/86-42/0±37/84) بوده است(p<0.05). نتایج بعد از یخ گشایی نشان داد، میزان جنبایی اسپرم بعد از گشایی در گروه ویتامین E وBME افزایش معنی داری (92/1±70/46- 17/1±47/42) نسبت به تیمار شاهد داشتند. زنده مانی هر 3 گروه بعد از یخ گشایی تیماری اختلاف معنی داری داشتند، بیشترین درصد زنده مانی مربوط به تیمار BME 47/0±45/55 بود. سلامت غشاء تیمارهای ویتامین E و شاهد اختلاف معنی داری نسبت به BME و تیمار ترکیبی داشتند(p<0.05). نتایج این تحقیق در یخ گشایی مجدد، نشان داد که ترکیب محلول اسید آمینه ای BME و ویتامین E در

هدف از این پژوهش ارزیابی صفات مختلف اسپرم قسمت های مختلف اپیدیدیمیس گوسفند در زمان های مختلف، در دمای 5 درجه سانتی گراد و همچنین پس از انجماد، در رقیق کننده پایه تریس، اسید سیتریک- فروکتوز )همراه با 5% گلیسرول و %5 زرده تخم مرغ) می باشد. تعداد 10 عدد بیضه از کشتارگاه تهیه و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جدا نمودن سر، بدنه و دم اپیدیدیم و ایجاد چند برش در هر یک درون محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. سپس قسمت های مختلف اپیدیدیم از ظروف خارج و محیط های حاوی اسپرم با دور 700 در دقیقه به مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد. با برداشتن مایع بالای محلول رسوب کرده، اسپرم اپیدیدیمی به دست می آید سپس اسپرم های جدا شده در داخل رقیق کننده پایه قرار گرفته، سپس مایع منی رقیق شده را از دمای 37 درجه سانتی گراد به دمای 5 درجه خواهیم رساند و در دمای 5 درجه در زمان های مختلف قرار می گیرد و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم ها را ارزیابی می-کنیم، در مرحله بعد با گاز نیتروژن اسپرم ها را منجمد می کنیم و به دمای 196- درجه سانتی گراد می رسانیم، بعد از یخ گشایی، نمونه ها را رنگ آمیزی و با میکروسکوپ ویژگی های اسپرم را مورد ارزیابی قرار می-دهیم.آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و براساس طرح فاکتوریل و در قالب طرح بلوک انجام می شود. نتایج آزمایش اول نشان داد، ویژگی های اسپرم در سه قسمت سر، بدنه و دم در دمای 5 درجه دارای تفاوت معنی داری می باشد و درصد میانگین پارامتر ها در قسمت دم نسبت به سر افزایش یافته است (05/0>p). همچنین در بین 4 زمان، اختلاف معنی داری وجود دارد و زمان 9 نسبت به زمان صفر دارای میانگین پایین تری است (05/0>p). نتایج آزمایش دوم نشان داد، ویژگی های اسپرم در سه قسمت سر، بدنه و دم در دمای196- درجه دارای تفاوت معنی داری می باشد و درصد میانگین پارامتر ها در قسمت دم نسبت به سر افزایش یافته است و در بین 4 زمان، ساعت 9 نسبت به ساعت صفر دارای میانگین پایین تری است(05/0>p).

این تحقیق جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف نانواکسید روی بر روی فراسنجه های خونی، سرمی و آنزیمی در جوجه بلدرچین های سویه تخمگذار ژاپنی (2±35 درجه سلسیوس از 0 تا 14 روزگی و 2±28 درجه سلسیوس از 15 تا 42 روزگی) انجام شد. برای انجام این آزمایش، تعداد 75 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تخمگذار ژاپنی به طور تصادفی به پنج گروه آزمایشی با پنج تکرار اختصاص یافتند. گروه های آزمایشی عبارت بودند از جیره ذرت- سویا فاقد روی به عنوان گروه شاهد کنترل منفی، جیره حاوی روی ماکروی تجاری به عنوان گروه شاهد کنترل مثبت، جیره حاوی 10، 30 و 90 قسمت در میلیون نانو اکسید روی.در طول دوره آزمایشی تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی و گروه شاهد درشمارش گلبول های قرمز و سفید خون رویت شد(05/0>P). در دوره 1 الی 42روزگی همگی گروه های آزمایشی با گروه شاهد تفاوت معنی داری در درصد هماتوکریت خون نشان ندادند(05/0P).در بین گروه های آزمایشی با گروه شاهد تفاوت معنی داری در مقادیر روی مشاهده شد(05/0>P).همچنین کلسیم و آهن بین تمامی گروه ها تفاوت معنی داری داشت(05/0>P) ولی فسفر غیرمعنی دار شد(05/0P) میزان کلسترول سرم خون را افزایش و میزان پروتین کل سرم خون را کاهش داده بود. تمامی تیمار های آزمایشی تاثیر معنی داری روی تری گلیسیرید، بیلی روبین توتال، بیلی روبین دایرکت و گلوکز سرم خون نداشتند(05/0P) فعالیت این آنزیم در سرم را افزایش داده بود. تمام گروه های آزمایشی باعث افزایش معنی دار (05/0>P) آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز نسبت به گروه شاهد در سرم خون شد.نتایج کلی درمورد آنزیم آلانبن آمینو ترانسفراز نشان داد که تمام گروه های آزمایشی تفاوت غیرمعنی داری (05/0P).

روغن امگا3 باعث انعطاف پذیری و سیالیت دیواره سلولی (به خاطر وجود تعدادی باند دوگانه) (7، 44 و 54) می شود، که این سیالیت مقاومت بیشتری به غشاء پلاسمایی در برابر تشکیل کریستالهای یخ می دهد .ال-گلوتامین مهم ترین و فراوان ترین اسید آمینه ضروری بدن است . و چندین نقش ضروری وتنظیم کننده در بدن انجام می دهد . وظایف آن عبارتند از: متابولیسم سلول (به عنوان سوخت اکسیداتیو، پیش ساز گلوکوژنیک ولیپوژنیک)، سلامت سلول (آپوپتوزیس، تکثیر سلول)، سنتز و تجزیه پروتئین، قابلیت متراکم کردن پروتئین ها، تنظیم عمل تنفس سلولی، سنتز ماتریکس خارج سلولی، ترمیم بسیاری از سلول های آسیب دیده و فعال سازی مسیر های انتقال درون سلولی نقش دارد. نقش اسیدهای آمینه در عملکرد فیزیولوژیکی اسپرم نامشخص است، ممکن است اسیدهای آمینه در تنظیم اسمزی پلاسمای سمینال و اثر مثبت بر زنده مانی اسپرم داشته باشند . اثرات محافظت کنندگی اسیدهای آمینه روی غشاء از طریق تثبیت لیپیدهای غشایی می باشد.در ارتباط بانقش گلوتامین، BME و اسیدهای چرب غیراشباع امگا 3 و امگا6 بر انجمادپذیری اسپرم تحقیقاتی به عمل آمده است که عبارتنداز: گزارش کرده اند که اسپرم منجمد شده - یخ گشایی شده قوچ در زمان انجماد آسیب جدی می بیند؛ بنابراین به میزان بالایی ظرفیت باروری آن کاهش می یابد. به علاوه ثابت شده است که انجماد روی قسمتهای مختلف سلول اسپرم از جمله میتوکندری، ایجاد واکنش آکروزومی و کاهش استحکام کروماتین اسپرم اثر می گذارد.هدف از این پایان نامه ارزیابی امگا3 بر انجمادپذیری اسپرم بزمرخز. ، ارزیابی امگا6 بر انجمادپذیری اسپرم بزمرخز. ارزیابی گلوتامین بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز. ارزیابیBME (محلول اسید آمینه کامل) بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز. مقایسه اثرات گلوتامین و BME با امگا 3 و 6 بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز بود

تاثیرگذاری اسیدهای چرب آلفا -لینولنیک و لینولئیک، با و بدون ترکیب با قندهای تره هالوز و ساکارز بر روی انجماد پذیری اسپرم بز مرخز مورد مقایسه قرار گرفت

نانوتکنولوژی به عنوان یکی از تکنولوژی های کلیدی قرن 21 در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در میان این نانومواد، نانوذرات نقره خصوصیات ضدباکتریائی را نشان می دهند، تصویری که این نانوذره را کاندید امیدبخشی برای کاربردهای زیست-پزشکی می سازد. با این حال، شواهد پیشنهاد می کنند که برخی نانوذرات در سیستم های کشت سلولی سمیت سلولی دارند. مطالعات ثابت کرده اند که همان خصوصیات که نانوذرات را منحصر به فرد می سازد می تواند مسئول سمیت بالقوه آنها نیز باشد. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات نقره (AgNPs) بر واکنش اسپرم-تخم و زنده مانی، تمامیت غشاء و تمامیت آکروزوم اسپرم بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است. آزمایش واکنش اسپرم-تخم در شرایط آزمایشگاهی بازتاب دقیقی از توانائی باروری اسپرم است و آسیب وارده به اسپرم در اثر سمیت زاها را حساس تر از تست های باروری و جنبائی شناسائی می کند. توانائی اسپرم برای واکنش آکروزومی می تواند با شمارش تعداد سوراخ ایجاد شده در لایه پری ویتلین داخلی ارزیابی شود. اسپرم در محلول حاوی غلظت های صفر، 01/0، 1/0، 1 و ppm 10 نانوذرات نقره رقیق شد. سپس سوسپانسیون اسپرم همراه با لایه IPVL در داخل انکوباسیون در دمای ℃39 به مدت 40 دقیقه قرار داده شد. غشاء روی اسلاید شیشه ای گسترده شده و با معرف شیف رنگ آمیزی شد. تعداد سوراخ های قابل رویت در 10 فیلد در سطح غشاء تحت میکروسکوپ نوری شمارش شدند. زنده مانی، سلامت غشاء و سلامت آکروزوم اسپرم بعد از 40 دقیقه انکوباسیون در دمای ℃39 به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، تست تورم هایپواسموتیک و محلول فرمالین-سیترات نیز ارزیابی شدند. نتایج نشان می دهد که تعداد سوراخ ها در غلظت های 1/0 و ppm 1 در مقایسه با شاهد خود افزایش معنی داری داشت (05/0P<). زنده مانی در ppm 10 به طور معنی داری کاهش یافت. داده ها نشان می دهد که تمامیت غشاء در 1/0 و ppm 1 کاهش معنی داری داشته است (05/0P<). درصد اسپرم با آکروزوم سالم (05/0P<) در تمام تیمارها در مقایسه با شاهد تاثیر معنی داری داشته است. نواقص مورفولوژیکی آکروزوم نیز در غلظت های 1/0، 1 و ppm 10 مشاهده شد. با توجه به اینکه غشای آکروزومی به آسیب بسیار حساس است، بنابراین ای

چکیده: هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات تاوورین (10، 30 و 50 میلی مولار) و هایپوتاوورین (10، 30 و 50 میلی مولار)، گلوتانیون (1، 3 و 8 میلی مولار) و لیکوپن (200، 400 و 800 میکروگرم) بر روی انجمادپذیری اسپرم بز مرخز در صفاتی چون زنده مانی، جنبایی، جنبایی پیش رونده، سلامت آکروزوم و سلامت غشا می باشد. نمونه های منی از 4 بز مرخز از ایستگاه تحقیقاتی سنندج جمع آوری شد. در کل 16 انزال با استفاده از مهبل مصنوعی جمع آوری شدند و با رقیق کننده بر پایه تریس رقیق شدند که شامل مواد افزودنی و بدون افزودنی (شاهد) بودند. ارزیابی نمونه ها در 8 تکرار و داده ها به دست آمده از 12 گروه آزمایشی و یک گروه شاهد در قالب طرح کاملا تصادفی و وبا استفاده از نرم افزار SAS آنالیز شذند. میانگین تیمارها نیز بر اساس آزمون دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان دادند که سطوح 10، 30 و 50 میلی مولار تاوورین بطورمعنی داری زنده مانی، جنبایی، جنبایی پیش رونده و سلامت آکروزوم را کاهش دادند (p<0.05)، همچنین تاوورین در سطح 50 میلی مولار بطور معنی داری سلامت آکروزوم را نسبت به تیمار شاده افزایش داد (p<0.05). هایپوتاوورین نیز در سطوح 10، 30 و 50 میلی مولار باعث کاهش معنی داری در زنده مانی ، جنبایی، جنبایی پیش رونده و سلامت اسپرم ها شدند (P<0.05). همچنین در سطوح 10، 30 و 50 میلی مولار، هایپوتاوورین باعث افزایش معنی داری در سلامت آکروزم شد (p<0.05). گلوتاتیون در سطح 1 میلی مولار باعث افزایش معنی داری ذر زنده مانی، سلامت آکروزم و سلامت غشا شد(p<0.05). گلوتاتیون در سطوح 10، 30 و 50 میلی مولار باعث افزایش معنی داری در سلامت آکروزم نسبت به تیمار شاهد شد (p<0.05). لیکوپن در سطوح 200، 400 و 800 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در زنده مانی و جنبایی اسپرم ها شد. همچنین لیکوپن در سطح 200 و 400 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در جنبایی پیش رونده، سلامت آکروزم و غشا شد (p<0.05). در نتیجه اینکه تاوورین و هایپوتاوورین اثرات محافظتی خوبی بر روی سلامت آکروزم اسپرم ها داشتند. گاوتاتیون اثر محافظتی خوبی بر روی زنده مانی، سلامت آکروزم و سلامت غشا داشت. لیکوپن نیز اثر محافظتی خوبی روی زنده مانی، جنبایی، حنبایی پیش رونده، سلامت آکروزم و غشا اسپرم های بز داشت.

چکیده: برای ارزیابی اثرات آلانین، اسید های آمینه (BME)، ویتامین E و ویتامین B12 بر انجماد پذیری اسپرم بز مرخز دو آزمایش طراحی شد. از 5 راس بز نر بالغ مرخز 2 تا 4 با میانگین وزنی 55-60 کیلوگرم در این تحقیق استفاده شد. بزها در مرکز دامپروری سنندج نگهداری شدند. این آزمایش از نوامبر 2010 (آبان 89) تا ژانویه 2011 (بهمن 89) انجام شد. بزها به طور تصادفی از بین دام های عادت دهی شده برای اسپرم گیری بوسیله مهبل مصنوعی انتخاب شدند. نمونه های منی صبح روز آزمایش به کمک مهبل مصنوعی جمع آوری شد و به مدت 30 دقیقه با فلاسک آب گرم 30 درجه به آزمایشگاه منتقل شدند و بعد از ارزیابی اولیه مخلوط شدند و به نسبت 1:4 بعد از سرمادهی در دمای 5 درجه سانتی گراد (آزمایش 1) و پس از انجماد (آزمایش 2) با رقیق کننده تریس-سیترات-فروکتوز-زرده تخم مرغ و به همراه آلانین (135 میلی مولار) و BME (5%) جداگانه و ترکیب با ویتامین E (1 میلی مولار) و B12 (5/2 میلی مولار در میلی لیتر) و یک رقیق کننده بدون اسید آمینه و ویتامین ها (پایه) ذقیق شدند. در آزمایش 1 و 2 خصوصیات جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی، سلامت آکروزم و سلامت غشاء به عنوان پارامترهای کیفیت اسپرم ارزیابی شدند. نتایج آزمایش 1 نشان داد که افزودن BME به رقیق کننده منی در مقایسه با تیمار شاهد جنبایی، جنبایی پیش رونده و سلامت آکروزم را پس از سرما دهی به طور معنی داری افزایش داده است. هر چند هیچ یک از تیمارهای دیگر نتوانست تاثیری در پارامترهای کیفیت اسپرم ایجاد کند. همچنین نتایج آزمایش 2 نشان داد که افزودن BME (5%) و تیمار ترکیبی آلانین و ویتامین B12 جنباییف جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت آکروزم اسپرم بز را پس از یخگشایی بهبود می دهد. این تاثیرات تنها در مورد سلامت آکروزم در مقایسه با تیمار کنترل معنی دار بود. بعلاوه نتایج نشان داد که ترکیب امینو اسید با ویتامین E ویژگی های اسپرم بز را پس از سردسازی و یخگشایی به طور معنی داری کاهش داد. داده ها نشان دادند که افزودن BME و ترکیب 2 تایی آلانین و ویتامین B12 در رقیق کننده منی می تواند برای انجماد اسپرم بز مفید باشد.

هدف از این پژوهش ارزیابی اثر حفاظت کننده های انجمادی مختلف بر انجمادپذیری اسپرم اپیدیدیمی گوسفند در رقیق کننده پایه تریس-اسیدسیتریک- فروکتوزپس از فرایند انجماد ویخ گشائی می باشد. نتایج نشان داد که قندهای سوکروز و ترهالوز بر میزان جنبائی ،جنبائی پیش رونده، زنده مانی وسلامت اکروزوم اسپرم اپیدیدیمی اثر معنی داری دارد.

به دلیل عدم امکان کپی پیس چکیده در بخش ضمیمه فایل قرار دارد.

به دلیل عدم امکان کپی پیس چکیده در بخش ضمیمه فایل می باشد.

به دلیل عدم امکان کپی پیس چکیده در بخش فایل ضمیمه قرار دارد.

به دلیل عدم امان کپی پیس چکیده در بخش ضمیمه فایل قرار دارد.

به دلیل عدم امکان کپی پیس چکیده در بخش ضمیمه فایل قرار دارد.

چکیده در بخش ضمیمه فایل می باشد.

خلاصه در بخش ضمیمه فایل یا سند می باشد

اثر دو سطح ویتامین ث تزریقی بر ویژگی های کمی و کیفی منی بزهای مرخز مطالعه شد

خلاصه مقاله در بخش سند-فایل ضمیمه می باشد.

خلاصه پایان نامه در بخش سند فایل ضمیمه می باشد